o kościach

  • 21ceratozaur — m IV, DB. a, Ms. ceratozauraurze; lm M. y paleont. «Ceratosaurus, kopalny gad drapieżny z grupy dinozaurów, o dużej głowie z rogiem na kościach nosowych, dochodzący do 3 m wysokości, poruszający się w pozycji pionowej; żył w górnej kredzie na… …

    Słownik języka polskiego

  • 22ciągotki — blp, D. ciągotkitek zdr. od ciągoty a) w zn. 1: Ciągotki do ładnej dziewczyny. przen. Teatralne ciągotki. b) w zn. 2: Zmarzł, czuł ciągotki i łamanie w kościach …

    Słownik języka polskiego

  • 23darcie — n I 1. rzecz. od drzeć Darcie pierza. Darcie ubrania, butów. 2. lm D. darć pot. «bóle reumatyczne» Czuć darcie w nogach, w rękach, w kościach …

    Słownik języka polskiego

  • 24kilak — m III, D. a, N. kilakkiem; lm M. i med. «guz zapalny powstający w przebiegu późnej kiły w narządach wewnętrznych, skórze, błonach śluzowych, kościach, rozpadający się zwykle i tworzący owrzodzenia, ubytki» …

    Słownik języka polskiego

  • 25krupniczek — m III, D. krupniczekczku, N. krupniczekczkiem; lm M. krupniczekczki zdr. od krupnik a) w zn. 1: Krupniczek na kościach. b) w zn. 2: Popijali krupniczek specjalność domu …

    Słownik języka polskiego

  • 26laponoidalny — laponoidalnyni ∆ antr. Typ laponoidalny «typ antropologiczny charakterystyczny dla dzisiejszych Lapończyków; odznacza się niskim wzrostem, krępą budową ciała, szeroką twarzą o wystających kościach policzkowych, żółtawą barwą skóry, ciemnymi… …

    Słownik języka polskiego

  • 27łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… …

    Słownik języka polskiego

  • 28łupać — ndk IX, łupaćpię, łupaćpiesz, łup, łupaćał, łupaćany łupnąć dk Va, łupaćnę, łupaćniesz, łupaćnij, łupaćnęła, łupaćnęli, łupaćnięty, łupaćnąwszy 1. «być odczuwanym jako rozdzierający, pulsujący ból» Łupie kogoś w skroniach, w kościach. 2. tylko… …

    Słownik języka polskiego

  • 29martwak — m III, D. a, N. martwakkiem; lm M. i med. «martwa tkanka w obrębie żywego ustroju, najczęściej w kościach, wyraźnie oddzielona od tkanek zdrowych» …

    Słownik języka polskiego

  • 30mukoproteid — m IV, D. u, Ms. mukoproteideidzie; lm M. y biochem. mukoproteidy «związki złożone z białek i wielocukrów, występujące w tkankach, w kościach, w chrząstkach, we krwi; mukoidy» ‹łc. + proteid› …

    Słownik języka polskiego