o kimś

  • 121opieka — ż III, CMs. opiece, blm 1. «troszczenie się, dbanie o kogoś, doglądanie, pilnowanie kogoś, czegoś; strzeżenie, dozór» Baczna, czuła, troskliwa opieka. Opieka macierzyńska, ojcowska. Opieka lekarska, prawna, społeczna. Powierzyć, polecić (się)… …

    Słownik języka polskiego

  • 122postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …

    Słownik języka polskiego

  • 123przyjaźń — ż V, DCMs. przyjaźńźni; lm M. przyjaźńźnie, D. przyjaźńźni «bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możności liczenia na kogoś w każdej okoliczności; życzliwość, serdeczność okazywana komuś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 124stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …

    Słownik języka polskiego

  • 125towarzysz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «ten, kto komuś towarzyszy, jest przy kimś obecny, przebywa z kimś, spędza z kimś czas» Towarzysz podróży, przechadzki. Towarzysz lat dziecinnych. Towarzysz niedoli. Mieć kogoś za towarzysza. ∆ Towarzysz broni… …

    Słownik języka polskiego

  • 126trop — I m IV, D. u, Ms. troppie; lm M. y «odbicie stopy zwierzęcia na ziemi lub śniegu; ślad» Świeży trop. Trop zajęczy. Trop wilka, jelenia. ∆ łow. Trop gonny «trop zwierzęcia w biegu, pomykającego, galopującego» ◊ Być na tropie (czegoś, czyimś);… …

    Słownik języka polskiego

  • 127trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… …

    Słownik języka polskiego

  • 128umówić — dk VIa, umówićwię, umówićwisz, umów, umówićwił, umówićwiwszy umawiać ndk I, umówićam, umówićasz, umówićają, umówićaj, umówićał, umówićany «ustalić, postanowić, zorganizować coś w porozumieniu z kimś» Umówić kogoś z kimś. Umówię was na spotkanie.… …

    Słownik języka polskiego