o ilości

  • 71diafragma — ż IV, CMs. diafragmamie; lm D. diafragmaagm 1. anat. «szeroki, płaski mięsień oddzielający u człowieka i ssaków jamę piersiową od brzusznej; główny mięsień oddechowy; przepona» 2. fot. «urządzenie mechaniczne wbudowane w obiektyw fotograficzny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 72dieta — I ż IV, CMs. diecie; lm D. diet «specjalny system odżywiania z ustaleniem jakości i ilości pokarmów, dostosowany do potrzeb organizmu» Dieta bezmięsna, bezsolna, mięsna, mleczna, odchudzająca, roślinna, ścisła, wzmacniająca. Być na diecie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 73dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 74doliczyć — dk VIb, doliczyćczę, doliczyćczysz, doliczyćlicz, doliczyćczył, doliczyćczony doliczać ndk I, doliczyćam, doliczyćasz, doliczyćają, doliczyćaj, doliczyćał, doliczyćany 1. «dodać do sumy uprzednio obliczonej, włączyć dodatkowo do rachunku, do… …

    Słownik języka polskiego

  • 75dostawa — ż IV, CMs. dostawawie; lm D. dostawaaw 1. «dostarczanie towarów, zaopatrzenie» Dostawa żywności, mleka. Zorganizować dostawę węgla. 2. «to, co się dostarcza» Zmniejszenie dostaw wody dla miasta. ∆ Dostawy obowiązkowe «forma skupu produktów… …

    Słownik języka polskiego

  • 76dosypać — dk IX, dosypaćpię, dosypaćpiesz, dosypaćsyp, dosypaćał, dosypaćany dosypywać ndk VIIIa, dosypaćpuję, dosypaćpujesz, dosypaćpuj, dosypaćywał, dosypaćywany «sypiąc dopełnić, uzupełnić do pewnego kresu, sypiąc dodać do już istniejącej ilości»… …

    Słownik języka polskiego

  • 77dotlenić — dk VIa, dotlenićnię, dotlenićnisz, dotlenićtleń, dotlenićnił, dotlenićniony dotleniać ndk I, dotlenićam, dotlenićasz, dotlenićają, dotlenićaj, dotlenićał, dotlenićany «dostarczyć dodatkową ilość tlenu» Dotlenić wody rzek, jezior. Urządzenie… …

    Słownik języka polskiego

  • 78dowalić — dk VIa, dowalićlę, dowalićlisz, dowalićwal, dowalićlił, dowalićlony dowalać ndk I, dowalićam, dowalićasz, dowalićają, dowalićaj, dowalićał, dowalićany 1. pot. «waląc dorzucić, dodać co, dołożyć czegoś, zwykle z siłą, w dużej ilości» Dowalił węgla …

    Słownik języka polskiego

  • 79dowolny — «zależny tylko od własnej woli, własnych upodobań, nie skrępowany nakazami, przepisami; swobodny, wolny» Dowolny przekład. Dowolne tłumaczenie. Jazda dowolna na lodzie. Wypracowanie na dowolny temat. Wybrać dowolny fragment czegoś. Wymienić… …

    Słownik języka polskiego

  • 80drewnowiec — m II, D. drewnowiecwca; lm M. drewnowiecwce, D. drewnowiecwców mors. «statek przystosowany do przewozu dużych ilości drewna tartego, kopalniaków itp.» …

    Słownik języka polskiego