nigdzie

  • 41popracować — dk IV, popracowaćcuję, popracowaćcujesz, popracowaćcuj, popracowaćował «spędzić pewien czas na pracy» Przed egzaminem musiał solidnie popracować. Nigdzie długo nie popracował …

    Słownik języka polskiego

  • 42powiedzieć — dk, powiedziećwiem, powiedziećwiesz, powiedziećdzą, powiedziećwiedz, powiedziećdział, powiedziećdzieli, powiedziećdziany 1. «wyrazić coś słowami, w mowie; mówiąc oznajmić coś komuś» Powiedzieć coś głośno, cicho, szeptem, łagodnie, stanowczo,… …

    Słownik języka polskiego

  • 43próg — m III, D. progu, N. progiem; lm M. progi 1. «poprzeczna dolna część futryny drzwiowej, wystająca nad poziom podłogi» Drewniany, kamienny próg. Niski, wysoki, wystający próg. Próg domu, chaty. Stanąć, usiąść na progu. Potknąć się o próg. Wyjść za… …

    Słownik języka polskiego

  • 44prześlizgnąć się — dk Va, prześlizgnąć sięnę się, prześlizgnąć sięniesz się, prześlizgnąć sięnij się, prześlizgnąć sięnął się, prześlizgnąć sięnęła się, prześlizgnąć sięnęli się, prześlizgnąć sięnąwszy się rzad. prześliznąć się dk Va, prześlizgnąć sięśliznę się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 45przewodniczka — ż III, CMs. przewodniczkaczce; lm D. przewodniczkaczek forma ż. od przewodnik (tylko w zn. 1, 2, 3 i 4) a) w zn. 1: Była przewodniczką niewidomej. przen. Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu; patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek… …

    Słownik języka polskiego

  • 46ślimak — m III, DB. a, N. ślimakkiem; lm M. i 1. «zwierzę z gromady o tej samej nazwie, występujące w licznych gatunkach, charakteryzujące się jedną lub dwiema parami czułków, nogą dobrze rozwiniętą, służącą do pełzania i muszlą najczęściej zwiniętą… …

    Słownik języka polskiego

  • 47to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… …

    Słownik języka polskiego

  • 48tu — 1. «zaimek wskazujący miejsce, gdzie się coś lub ktoś znajduje, gdzie się coś dzieje, odbywa lub ma odbyć» Co tu się dzieje? Skąd tu przyszedłeś? Tu mieszkamy. Gdzie tu są drzwi? ∆ Tu a tu «w jakimś miejscu już wiadomym, którego mówiący bliżej… …

    Słownik języka polskiego

  • 49tyle — + m. os. tylu; D. tylu (z rzeczownikami w lp tylko: tyle), CMs. tylu, B. ż. rzecz.=M., m. os.=D., N. tylu a. tyloma 1. «zaimek liczebny wskazujący, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich» Nie mam tylu kopert. Tyle mogę ci dać. Tyle …

    Słownik języka polskiego

  • 50wychylić — dk VIa, wychylićlę, wychylićlisz, wychylićchyl, wychylićlił, wychylićlony wychylać ndk I, wychylićam, wychylićasz, wychylićają, wychylićaj, wychylićał, wychylićany «zmieniając pozycję, położenie czegoś, wystawić coś, wysunąć, wytknąć» Wychylić… …

    Słownik języka polskiego