nieutulony
1nieutulony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieutulonyleni {{/stl 8}}{{stl 7}} niedający się utulić, złagodzić, pocieszyć; nieukojony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieutulony smutek po śmierci matki. Nieutulony żal, płacz. Być nieutulonym po stracie dziecka.{{/stl… …
2nieutulony — nieutulonyleni książk. «nie dający się pocieszyć, utulić, uspokoić; niepocieszony» Nieutulony ból. Był nieutulony po stracie najbliższej osoby. ◊ Pozostali w nieutulonym żalu… «formuła kończąca zwykle zawiadomienie o śmierci kogoś z najbliższej… …
3nieukojony — nieukojonyjeni książk. «nie dający się ukoić, uspokoić, uśmierzyć; taki, którego nie można pocieszyć; nieutulony» Nieukojony smutek, ból. Nieukojona tęsknota. Nieukojony w głębokim żalu …
4nieukojony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieukojonyjeni {{/stl 8}}{{stl 7}} niedający się ukoić, ułagodzić, pocieszyć; nieutulony, niepocieszony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieukojony żal, płacz. Nieukojona rozpacz. Nieukojony w bólu po stracie najbliższych.… …
5płacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u, lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} wylewanie łez zwykle połączone z łkaniem, będące wyrazem uczuć (często bólu, smutku itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cichy, rozdzierający, nieutulony, gorzki płacz. Płacz po utracie… …
