niepożądany

См. также в других словарях:

• niepożądany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niepożądanyni {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, którego się nie pragnie, który w czymś przeszkadza, odwrotny do zamierzonego; uciążliwy, nieproszony, niewłaściwy; szkodliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Reforma gospodarki… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niepożądany — niepożądanyni «taki, którego się nie chce, nie oczekuje, nie pragnie; zbyteczny, uciążliwy» Niepożądany gość. Niepożądane okoliczności. Niepożądane towarzystwo …   Słownik języka polskiego

• zwalić się — 1. pot. Coś zwaliło się, spadło komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «ktoś został obarczony niespodziewanie przykrym, uciążliwym obowiązkiem»: (...) przestał się uśmiechać i powiedział, że nie jest nawet zastępcą tamtego, tylko zwaliła mu się… …   Słownik frazeologiczny

• zwalać się — 1. pot. Coś zwaliło się, spadło komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «ktoś został obarczony niespodziewanie przykrym, uciążliwym obowiązkiem»: (...) przestał się uśmiechać i powiedział, że nie jest nawet zastępcą tamtego, tylko zwaliła mu się… …   Słownik frazeologiczny

• chwast — I m IV, D. u, Ms. chwaście; lm M. y często w lm; czasem także w lp w zn. lm «roślina niepożądana, rosnąca dziko wśród upraw na polach, łąkach, w ogrodach, lasach itp., utrudniająca uprawę roślin użytkowych i hamująca ich wzrost; zielsko; także:… …   Słownik języka polskiego

• dominanta — ż IV, CMs. dominantancie; lm D. dominantaant 1. «główny motyw, zasadnicza cecha czegokolwiek, element wybijający się, panujący» Dominanta ideologiczna utworu. Barwy żółta i brązowa były dominantą kolorystyczną jesiennego krajobrazu. Dominantą… …   Słownik języka polskiego

• głupi — głupipszy 1. pot. pogard. «pozbawiony bystrości, mający ciasne horyzonty myślowe, nieinteligentny, ograniczony; rzadziej: chory umysłowo, obłąkany» Bezdennie głupi. Głupi jak but, jak stołowe nogi, jak tabaka w rogu. Dziewczyna ładna, ale głupia …   Słownik języka polskiego

• miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… …   Słownik języka polskiego

• mora — I ż IV, CMs. morze 1. lm D. mor «jednobarwna tkanina, zwykle jedwabna, o falisto mieniącym się wzorze, używana na suknie wieczorowe, szaty liturgiczne, wstążki, do celów dekoracyjnych itp.» Suknia z czarnej mory. 2. blm «falisty układ włosów na… …   Słownik języka polskiego

• most — m IV, D. u, Ms. moście; lm M. y 1. «budowla służąca do przeprowadzania drogi komunikacyjnej nad przeszkodą wodną, składająca się z przęseł opartych za pośrednictwem łożysk na podporach (filarach, przyczółkach)» Most drewniany, żelbetowy. Most… …   Słownik języka polskiego

• natręt — m IV, DB. a, Ms. natrętęcie; lm M. natrętęci, DB. ów «człowiek natrętny; gość, towarzysz nieproszony, niepożądany; intruz» Nie móc się uwolnić od natręta …   Słownik języka polskiego