niebieskie

  • 51azymut — m IV, D. u, Ms. azymutucie; lm M. y «kąt między kierunkiem północy a danym kierunkiem, mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara» ∆ astr. Azymut astronomiczny «kąt dwuścienny między płaszczyzną południka niebieskiego i płaszczyzną przechodzącą… …

    Słownik języka polskiego

  • 52biegun — m IV, D. a, Ms. biegunnie; lm M. y 1. zwykle w lm «wygięte półokrągło płozy przy kołyskach, bujających fotelach, zabawkach itp.» Bieguny kołyski. Koń na biegunach. 2. B.=D. przestarz. «szybki koń; rumak» Dosiąść bieguna. 3. fiz. «jeden z dwu… …

    Słownik języka polskiego

  • 53chaber — m IV, D. chaberbra a. chaberbru, Ms. chaberbrze; lm M. chaberbry «Centaurea, roślina zielna z rodziny złożonych, o kwiatach różnych kolorów, występująca w wielu gatunkach na polach, łąkach, stepach, hodowana także jako roślina ozdobna; w Polsce… …

    Słownik języka polskiego

  • 54chór — m IV, D. u, Ms. chórze; lm M. y 1. «zespół śpiewaków wykonujących wspólnie utwór muzyczny, często z towarzyszeniem instrumentów» Chór męski, żeński, chłopięcy, dziecięcy, mieszany. Chór jednogłosowy, wielogłosowy, polifoniczny. Chór amatorski,… …

    Słownik języka polskiego

  • 55ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… …

    Słownik języka polskiego

  • 56czysto — czyściej przysłów. od czysty (tylko w zn. 1 4, 6, 7, 8) a) w zn. 1: Mieć czysto w mieszkaniu. Droga czysto zamieciona. Dzieci ubrane czyściej niż dzieci sąsiadów. ◊ Przepisać, pisać na czysto «przepisać z brulionu, z brudnopisu; pisać w… …

    Słownik języka polskiego

  • 57dżins — m IV, D. u, Ms. dżinssie «mocne, grube płótno bawełniane, zazwyczaj granatowe lub niebieskie, używane głównie na spodnie» ‹ang.› …

    Słownik języka polskiego

  • 58firmament — m IV, D. u, Ms. firmamentncie, blm «sklepienie niebieskie, niebo» Niebieski, przejrzysty firmament. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 59geocentryczny — «odnoszący się do środka Ziemi; traktujący Ziemię jako środek wszechświata» ∆ Teoria geocentryczna «teoria, panująca w starożytności i w średniowieczu, głosząca, że Ziemia jest nieruchomym środkiem wszechświata, dookoła którego obraca się Słońce… …

    Słownik języka polskiego

  • 60geografia — ż I, DCMs. geografiafii, blm «nauka badająca powłokę Ziemi, jej przestrzenne zróżnicowanie pod względem przyrodniczym i społeczno gospodarczym oraz związki zachodzące między środowiskiem geograficznym a działalnością społeczeństw» ∆ Geografia… …

    Słownik języka polskiego