natury

  • 111onomatopeiczny — «naśladujący dźwięki, odgłosy natury, taki, w którym zastosowano onomatopeję; dźwiękonaśladowczy» Wiersze onomatopeiczne …

    Słownik języka polskiego

  • 112opór — m IV, D. oporu, Ms. oporze; lm M. opory 1. zwykle blm «przeciwstawianie się, opieranie się cudzej woli, przemocy» Bezsilny, czynny, daremny, rozpaczliwy, słaby, zacięty opór. Stawiać, napotykać, przełamać opór. Bez oporu (pójść, poddać się komuś …

    Słownik języka polskiego

  • 113optymista — m odm. jak ż IV, CMs. optymistaiście; lm M. optymistaiści, DB. optymistatów «człowiek pełen optymizmu, mający optymistyczny pogląd na świat» Z natury był optymistą …

    Słownik języka polskiego

  • 114orfizm — m IV, D. u, Ms. orfizmzmie, blm 1. «kierunek w mitologii, następnie doktryna filozoficzno religijna powstała w Grecji w VIII w p.n.e. (wywodząca się według tradycji od Orfeusza), głosząca tezę o dwoistości natury ludzkiej (walce dobra ze złem… …

    Słownik języka polskiego

  • 115osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 116oschły — oschli 1. «nieskłonny do wzruszeń; nieczuły, oziębły, obojętny» Była z natury oschła. 2. «będący wyrazem braku uczuć, nacechowany oziębłością, nieczułością» Oschły sposób bycia. Oschłe słowa …

    Słownik języka polskiego

  • 117osiadły — osiadłydli imiesł. przeszły czas. osiąść (p.) osiadły w użyciu przym. 1. «zamieszkały na stałe, nie zmieniający miejsca pobytu» Z natury był człowiekiem osiadłym. Prowadzić osiadły tryb życia. 2. «o ptakach, rybach i zwierzętach: nie zmieniający… …

    Słownik języka polskiego

  • 118pekuniarny — książk. «odnoszący się do pieniędzy; pieniężny» Motywy, względy pekuniarne. Przeszkody natury pekuniarnej. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 119personalizm — m IV, D. u, Ms. personalizmzmie, blm 1. filoz. «koncepcje filozoficzne przyjmujące za punkt wyjścia różnie interpretowaną problematykę osobowości ludzkiej pojmowanej metafizycznie jako osoba byt natury duchowej, obdarzony świadomością i wolą,… …

    Słownik języka polskiego

  • 120płód — m IV, D. płodu, Ms. płodzie; lm M. płody 1. «zarodek ludzki lub zwierzęcy w późniejszym stadium rozwoju od momentu, kiedy można rozpoznać morfologiczne cechy gatunkowe (u człowieka od trzeciego miesiąca ciąży)» Rozwój płodu. Prawidłowe,… …

    Słownik języka polskiego