narażać się na

  • 51oszczędzać — ndk I, oszczędzaćam, oszczędzaćasz, oszczędzaćają, oszczędzaćaj, oszczędzaćał, oszczędzaćany oszczędzić dk VIa, oszczędzaćdzę, oszczędzaćdzisz, oszczędź, oszczędzaćdził, oszczędzaćony 1. «żyć wydając niewiele pieniędzy, żyć oszczędnie, nie być… …

    Słownik języka polskiego

  • 52krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 53życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …

    Słownik języka polskiego

  • 54robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… …

    Słownik frazeologiczny

  • 55gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 56koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 57krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …

    Słownik języka polskiego

  • 58wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… …

    Słownik języka polskiego

  • 59trudzić — ndk VIa, trudzićdzę, trudzićdzisz, trudź, trudzićdził, trudzićdzony książk. «narażać kogoś na trud, fatygę, powodować zmęczenie; zabierać czas swoimi sprawami; męczyć, nużyć, fatygować» Nie chcieć kogoś trudzić. Trudzić kogoś jakąś sprawą.… …

    Słownik języka polskiego

  • 60zdrowie — n I, blm «stan żywego organizmu, w którym wszystkie funkcje przebiegają prawidłowo; pełna sprawność i dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne» Dobre, słabe zdrowie. Narażać, odzyskać zdrowie. Dbać o zdrowie. Odznaczać się zdrowiem. Przypłacić… …

    Słownik języka polskiego