nagły

  • 51raptowny — raptownyni 1. «zdarzający się, powstały niespodziewanie; gwałtowny, nagły» Raptowny wiatr. Raptowne hamowanie. Raptowne zmiany temperatury, ciśnienia. 2. rzad. «nie panujący nad swoimi odruchami; impulsywny, porywczy» …

    Słownik języka polskiego

  • 52sentyment — m IV, D. u, Ms. sentymentncie; lm M. y 1. «sympatia, skłonność, uczucie do kogoś lub czegoś; przywiązanie» Nagły, silny sentyment. Mieć, żywić dla kogoś, czegoś a. do kogoś, czegoś sentyment. Czuł sentyment dla (do) rodzinnego miasta. Wspominać… …

    Słownik języka polskiego

  • 53skinienie — n I rzecz. od skinąć ◊ Być gotowym na (każde) czyjeś skinienie «czekać czyjegoś rozkazu, być gotowym w każdej chwili komuś służyć» ◊ Pojawić się, zniknąć itp. jak(by) na skinienie a. za skinieniem różdżki czarodziejskiej «pojawić się, zniknąć itp …

    Słownik języka polskiego

  • 54skokowy — 1. «dotyczący skoków, służący do wykonywania skoków» Narty skokowe. ∆ anat. Kość skokowa «u ssaków: jedna z kości stępu łącząca się stawowo z końcem dolnym kości goleni; u ptaków: odcinek stopy powstały z zespolenia części kości stępu i… …

    Słownik języka polskiego

  • 55spadek — m III, D. spadekdku, N. spadekdkiem; lm M. spadekdki 1. «spadanie, spadnięcie, spuszczenie się czegoś z góry na dół» Spadek lawiny. Spadki meteorytów. ∆ fiz. Spadek (swobodny) ciała «ruch ciała pod wpływem siły ciężkości» 2. «zmniejszenie się… …

    Słownik języka polskiego

  • 56spazm — m IV, D. u, Ms. spazmzmie; lm M. y 1. tylko w lm «gwałtowny płacz z łkaniem» Dostać spazmów. Czyjś płacz przechodził w spazmy. 2. «nagły, mimowolny, czasem bolesny skurcz mięśnia lub grupy mięśni; także: gwałtowne obkurczenie przewodu lub jego… …

    Słownik języka polskiego

  • 57strwożyć — dk VIb, strwożyćżę, strwożyćżysz, strwóż, strwożyćżył, strwożyćżony «wzbudzić w kimś trwogę, przestraszyć, przerazić, zatrwożyć» Nagły hałas strwożył zebranych. Strwożone dziecko. strwożyć się «doznać trwogi; przestraszyć się, przerazić się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 58szkwał — m IV, D. u, Ms. szkwale; lm M. y «nagły, gwałtowny, krótkotrwały wiatr, którego siła dochodzi do 9° w skali Beauforta; występuje nad obszarami mórz i oceanów» Zerwał się szkwał. ‹ang. ze szwedz.› …

    Słownik języka polskiego

  • 59szturm — m IV, D. u, Ms. szturmmie; lm M. y «skoncentrowane bezpośrednie uderzenie wojska w celu zdobycia silnie bronionego rejonu, obiektu, punktu oporu itp.; atak, natarcie; dawniej także: przejście w ataku do walki wręcz» Gwałtowny, nagły szturm.… …

    Słownik języka polskiego

  • 60uderzenie — n I 1. rzecz. od uderzyć. 2. lm D. uderzenieeń «raz, cios zadany ręką lub trzymanym przedmiotem; w boksie, szermierce, walce wręcz: trafienie przeciwnika» Uderzenia młotem. Uderzenie batem. Uderzenie w plecy, w twarz. Powalić kogoś pierwszym… …

    Słownik języka polskiego