nagły

  • 41panika — ż III, CMs. panikaice zwykle blm «nagły, niepohamowany, często nieuzasadniony strach, przerażenie, popłoch, zamieszanie ogarniające zwykle większą liczbę ludzi» Szerzyć, wywoływać panikę. Ulec panice, wpaść w panikę. Uciekać w panice. Panika… …

    Słownik języka polskiego

  • 42pilny — pilnyni, pilnyniejszy 1. «wymagający natychmiastowego wykonania; niezwłoczny, nagły, nieodzowny, konieczny» Pilna sprawa, praca. Pilne badania. Przesyłka z nadrukiem bardzo pilne. Załatwić najpilniejszą korespondencję. Pojechać w pilnym interesie …

    Słownik języka polskiego

  • 43piorun — m IV, D. a ( u), Ms. piorunnie; lm M. y «gwałtowne i potężne wyładowanie elektryczności pomiędzy dwiema chmurami albo pomiędzy chmurą a ziemią, któremu towarzyszy huk i błyskawica; grom» Jasny, gwałtowny, nagły, ogłuszający piorun. Huk, trzask,… …

    Słownik języka polskiego

  • 44piorunujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. piorunować (p.) piorunujący w użyciu przym. 1. «działający jak piorun; bardzo szybki, błyskawiczny, nagły, gwałtowny; wstrząsający, oszałamiający, bardzo silny, natychmiastowy» Piorunujący atak na bramkę… …

    Słownik języka polskiego

  • 45podrzut — m IV, D. u, Ms. podrzutucie; lm M. y 1. «szybki, nagły ruch, rzut czegoś (kogoś) wzwyż, ku górze; podrzucenie» Podrzuty piłki. Podrzuty samochodu. 2. sport. «konkurencja dwuboju olimpijskiego w podnoszeniu ciężarów» …

    Słownik języka polskiego

  • 46poryw — m IV, D. u, Ms. porywwie; lm M. y 1. «gwałtowny, nagły ruch, prąd (powietrza); rwąca siła, napór, pęd» Porywy wiatru, burzy, zamieci, huraganu. 2. «nagłe, gwałtowne uczucie, przejęcie się czymś; zapał, uniesienie, popęd» Młodzieńcze porywy.… …

    Słownik języka polskiego

  • 47porywczy — 1. «skłonny do gwałtownych reakcji; łatwo wybuchający gniewem, unoszący się, popędliwy, nieopanowany, impulsywny» Porywcza dziewczyna. Porywcza natura. 2. «świadczący o czyjejś porywczości; gwałtowny, niepohamowany; nagły, raptowny» Porywczy ruch …

    Słownik języka polskiego

  • 48prędki — prędkidcy, prędkidszy 1. «odbywający się, dokonujący czegoś w krótkim czasie, w szybkim tempie; szybki, bystry, wartki, pośpieszny, raźny, żwawy» Prędki bieg, chód, oddech, puls. Prędki nurt rzeki. Czyjeś prędkie kroki, ruchy. 2. «dziejący się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 49przejść — dk, przejśćjdę, przejśćjdziesz, przejdź, przeszedł, przeszła, przeszli przechodzić ndk VIa, przejśćdzę, przejśćdzisz, przejśćchodź, przejśćdził 1. «idąc przebyć jakąś drogę, przekroczyć coś, udać się dokądś, minąć kogoś, coś» W ciągu dnia… …

    Słownik języka polskiego

  • 50przypływ — m IV, D. u, Ms. przypływwie; lm M. y 1. «przypłynięcie, napłynięcie czegoś; wezbranie (wody)» Nagły przypływ wody z gór. Poczuć przypływ krwi do twarzy. ◊ Zrobić coś w przypływie dobroci, szczerości, rozpaczy itp. «zrobić coś pod wpływem dobroci …

    Słownik języka polskiego