nagły

  • 31gwałtowny — gwałtownyni, gwałtownyniejszy 1. «impulsywny, porywczy, wybuchowy» Gwałtowne usposobienie. Był gwałtowny, nie umiał panować nad sobą. 2. «mający znaczne natężenie; burzliwy, namiętny, żywiołowy» Gwałtowna ulewa. Gwałtowny płacz. Unikać… …

    Słownik języka polskiego

  • 32ironia — ż I, DCMs. ironianii, blm «ukryta drwina, utajone szyderstwo, złośliwość zawarta w wypowiedzi pozornie aprobującej» Jadowita, zgryźliwa ironia. Mówić z ironią. ◊ Ironia losu «nagły, niepomyślny obrót wypadków, które zapowiadały się szczęśliwie» ◊ …

    Słownik języka polskiego

  • 33katarakta — ż IV, CMs. kataraktakcie; lm D. kataraktaakt 1. «zmętnienie soczewki oka połączone z częściową lub zupełną utratą wzroku; zaćma» 2. geol. «próg skalny w łożysku rzeki utrudniający spływ i powodujący nagły spadek wód» Katarakty na Nilu. ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 34krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… …

    Słownik języka polskiego

  • 35kurcz — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów «nagły, mimowolny skurcz mięśnia lub grupy mięśni z towarzyszącym mu często bólem; także gwałtowne obkurczenie przewodu lub jego ujścia zwężające lub zamykające jego światło» Kurcz w nodze. Kogoś chwycił kurcz …

    Słownik języka polskiego

  • 36młyniec — m II, D. młyńca; lm M. młyńce, D. młyńców «nagły, szybki ruch wirowy, obrót, wywinięcie czymś; w fechtunku: cios poprzedzony takim ruchem broni» Karkołomny młyniec. ◊ Puścić coś młyńcem; wywinąć, wykręcić młyńca (czymś) «wprawić coś w ruch… …

    Słownik języka polskiego

  • 37nieoczekiwany — nieoczekiwanyni «taki, którego nikt się nie spodziewał, nie dający się przewidzieć; zaskakujący, nagły» Nieoczekiwany sukces. Nieoczekiwana przeszkoda. Nieoczekiwane spotkanie. Wywołać nieoczekiwany efekt …

    Słownik języka polskiego

  • 38nurkować — ndk IV, nurkowaćkuję, nurkowaćkujesz, nurkowaćkuj, nurkowaćował 1. «skakać do wody zanurzając się w niej całkowicie, przebywać, płynąć pod powierzchnią wody» Nurkować w basenie, w jeziorze, w rzece. Nurkować jak kaczka. przen. «schylać się nisko… …

    Słownik języka polskiego

  • 39objawienie — n I 1. rzecz. od objawić. 2. lm D. objawienieeń «fakt, zjawisko, osoba itp., które ukazały się, pojawiły w sposób nagły, olśniewający, uświadamiając komuś istnienie czegoś dotąd nie znanego; ukazanie się czegoś w taki sposób» Być, stać się dla… …

    Słownik języka polskiego

  • 40ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …

    Słownik języka polskiego