nadmiernie

  • 71skąpy — skąpypi, skąpypszy 1. «nadmiernie oszczędny; żałujący wszystkiego sobie i innym» Był oszczędny, ale nie skąpy. Na starość zrobił się jeszcze skąpszy. przen. Być skąpym w słowach. 2. «zbyt mały, niewystarczający, niedostateczny; szczupły, skromny; …

    Słownik języka polskiego

  • 72sok — m III, D. u, N. sokkiem; lm M. i 1. «płyn wyciśnięty, wytłoczony z rozdrobnionych owoców i warzyw, zwykle dla celów spożywczych albo leczniczych» Soki owocowe, warzywne. Sok wiśniowy, pomidorowy. Soki pitne. Sok z marchwi. Herbata z sokiem… …

    Słownik języka polskiego

  • 73spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …

    Słownik języka polskiego

  • 74spierzchnąć — dk Vc, spierzchnąćnie, spierzchnąćnął a. spierzchł, spierzchnąćchła, spierzchnąćnąwszy «o skórze, wargach, dłoniach itp.: nadmiernie się zeschnąć i popękać» Ręce, usta komuś spierzchły …

    Słownik języka polskiego

  • 75spoić — I → I spajać II dk VIa, spoję, spoisz, spój, spoił, spojony pot. «nadmiernie uraczyć alkoholem, uczynić pijanym; upić, spić» spoić się rzad. «nadużyć alkoholu; upić się, spić się» …

    Słownik języka polskiego

  • 76szastać — ndk I, szastaćam, szastaćasz, szastaćają, szastaćaj, szastaćał szastnąć dk Va, szastaćnę, szastaćniesz, szastaćnij, szastaćnął, szastaćnęła, szastaćnęli, szastaćnąwszy 1. «wykonywać zamaszyste ruchy» Chłopiec szastnął nogami w ukłonie. 2. tylko… …

    Słownik języka polskiego

  • 77szew — m IV, D. szwu (szwa), Ms. szwie; lm M. szwy 1. «miejsce zszycia kawałków tkaniny, futra itp. wraz z nićmi, którymi te kawałki zszyto» Szew bieliźniarski, kuśnierski. Szew płaski. Pończochy ze szwem. Rajstopy bez szwu. Rozprasować, spruć szwy.… …

    Słownik języka polskiego

  • 78szminkować — ndk IV, szminkowaćkuję, szminkowaćkujesz, szminkowaćkuj, szminkowaćował, szminkowaćowany «nakładać szminkę; charakteryzować za pomocą szminki (szminek)» Szminkować twarz, usta. szminkować się strona zwrotna czas. szminkować Szminkować się… …

    Słownik języka polskiego

  • 79torba — ż IV, CMs. torbabie; lm D. torbareb 1. «podłużny woreczek z papieru lub plastyku, używany jako opakowanie najczęściej do materiałów sypkich, drobnych; zawartość takiego opakowania» Torba papierowa, plastykowa. Torba z cukrem, z mąką, z kaszą.… …

    Słownik języka polskiego

  • 80ultra- — «pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający skrajność, najwyższy poziom tego, co wyraża drugi człon wyrazu; poza, ponad (pewną granicą); nadzwyczaj, nadmiernie, skrajnie, np. ultraakustyka, ultradźwięk, ultranowoczesny, ultrakonserwatysta» ‹łac …

    Słownik języka polskiego