nadmiernie

  • 31histeria — ż I, DCMs. histeriarii zwykle blm «nerwica objawiająca się m.in. zaburzeniami ruchu, świadomości, zaburzeniami zmysłowymi, nadmiernymi reakcjami lub brakiem reakcji na bodźce z otoczenia, uważana dawniej za chorobę wyłącznie kobiecą; potocznie:… …

    Słownik języka polskiego

  • 32kobylasty — pot. «nadmiernie duży, niezgrabny; o tekście: za długi, rozwlekły» Kobylasta powieść …

    Słownik języka polskiego

  • 33krupa — ż IV, CMs. krupapie; lm D. krup zwykle w lm 1. «kasza jęczmienna wyrabiana prymitywnym sposobem przez obłuskiwanie ziarn jęczmienia w drewnianej stępie» Krupy jęczmienne. ◊ Liczyć krupy «być nadmiernie oszczędnym, skąpym, sknerą» 2. «opad… …

    Słownik języka polskiego

  • 34łuska — ż III, CMs. łuskasce; lm D. łuskasek 1. «cienka płytka kostna lub rogowa albo szeregi zachodzących na siebie płytek pokrywające powierzchnię (lub część powierzchni) ciała różnych zwierząt, spełniające rolę ochronną» Srebrna, złota, połyskliwa… …

    Słownik języka polskiego

  • 35mięso — n III, Ms. mięsosie; lm D. mięs 1. «jadalne części zabitych zwierząt (z wyjątkiem tłuszczu); potrawy przyrządzane z tych części» Mięso cielęce, wołowe, wieprzowe. Mięso ryb. Rybie mięso. Kruche, soczyste, łykowate mięso. Mięso gotowane, duszone,… …

    Słownik języka polskiego

  • 36migdałek — m III, D. migdałekłka, N. migdałekłkiem; lm M. migdałekłki 1. zdr. od migdał w zn. 2 Migdałki w czekoladzie. Jeść, chrupać migdałki. ∆ bot. Migdałki ziemne «jadalne bulwki tworzące się na rozłogach cibory jadalnej (migdała ziemnego)» 2. zwykle w… …

    Słownik języka polskiego

  • 37migotanie — n I rzecz. od migotać ∆ astr. Migotanie gwiazd «szybkie zmiany położeń, jasności i barwy gwiazd, wywołane nieregularnymi ruchami atmosfery Ziemi» ∆ med. Migotanie komór (serca) «liczne skurcze dodatkowe powstające w różnych odcinkach komór serca» …

    Słownik języka polskiego

  • 38nadczuły — «o nerwach, zmysłach: nadmiernie, niezwykle pobudliwy lub wrażliwy na bodźce zewnętrzne; nadwrażliwy» Nadczuły słuch, wzrok …

    Słownik języka polskiego

  • 39nadopiekuńczy — «taki, który nadmiernie troszczy się o kogoś, zwłaszcza o istotę młodą lub słabą» Nadopiekuńcza matka. Nadopiekuńcze państwo …

    Słownik języka polskiego

  • 40nadto — 1. książk. «wyraz przyłączający zdania lub ich części zawierające jakieś dodatkowe, precyzujące szczegóły, dane, informacje, uzasadnienia (często z uwydatnieniem ich niezwykłości, konieczności zwrócenia szczególnej uwagi itp.); poza tym, przy… …

    Słownik języka polskiego