nabyta

См. также в других словарях:

• ociemniały — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ociemniałyali {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który utracił wzrok; dotknięty ślepotą nabytą, niewidomy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ociemniały starzec. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ociemniały II… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… …   Słownik języka polskiego

• choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego

• głuchoniemota — ż IV, CMs. głuchoniemotaocie, blm med. «brak zdolności mówienia spowodowany wrodzoną lub nabytą we wczesnym dzieciństwie utratą słuchu i zdolności rozróżniania dźwięków» …   Słownik języka polskiego

• mądrość — ż V, DCMs. mądrośćści 1. blm «wiedza nabyta przez naukę lub doświadczenie, umiejętność jej wykorzystania, zastosowania; rozumienie świata i ludzi, wiedza o nich; rozum, rozsądek» Nabierać mądrości. ∆ Zęby mądrości «ostatnie tylne zęby trzonowe,… …   Słownik języka polskiego

• nawyk — m III, D. u, N. nawykkiem; lm M. i «nabyta dyspozycja, skłonność do sprawniejszego, szybszego, bardziej mechanicznego wykonywania jakiejś czynności, często uprzednio wykonywanej; sama ta czynność; przyzwyczajenie, zwyczaj, nałóg» Złe, dobre,… …   Słownik języka polskiego

• niepłodność — ż V, DCMs. niepłodnośćści, blm 1. «niezdolność dojrzałego osobnika płci męskiej lub żeńskiej do rozrodu, wrodzona lub nabyta; fakt niewydawania owoców; bezpłodność» 2. «o glebie: jałowość, nieurodzajność» …   Słownik języka polskiego

• odporność — ż V, DCMs. odpornośćści, blm «zdolność przeciwstawiania się czemuś, niepoddawania się jakiemuś działaniu, wpływowi itp., niewrażliwość na coś; wytrzymałość» Duża, znaczna, mała odporność. Odporność wrodzona, nabyta. Odporność chemiczna, termiczna …   Słownik języka polskiego

• odruch — m III, D. u; lm M. y 1. psych. «reakcja organizmu na bodźce środowiska zewnętrznego i wewnętrznego zachodząca za pośrednictwem układu nerwowego» ∆ Odruch bezwarunkowy «reakcja wrodzona, zachodząca automatycznie przy pobudzeniu odpowiednich… …   Słownik języka polskiego

• szpotawość — ż V, DCMs. szpotawośćści, blm med. «wada wrodzona lub nabyta wskutek złamań, krzywicy, polegająca na odchyleniu osi kończyny do wewnątrz, w stosunku do osi symetrii ciała» …   Słownik języka polskiego

• ślepota — ż IV, CMs. ślepotaocie, blm «całkowita niemożność widzenia, wrodzona albo nabyta wskutek choroby lub urazu; utrata wzroku» Człowiek dotknięty ślepotą. Komuś grozi ślepota. Coś spowodowało ślepotę. ∆ Ślepota barwna → daltonizm ∆ Ślepota… …   Słownik języka polskiego