na słońcu

  • 61opalacz — m II, D. a; lm M. e, D. y «kostium plażowy damski służący do opalania się na słońcu; także: górna część, stanik dwuczęściowego kostiumu plażowego» Opalacz kretonowy, elastyczny …

    Słownik języka polskiego

  • 62osłonecznić — dk VIa, osłonecznićnię, osłonecznićnisz, osłonecznićnij, osłonecznićnił, osłonecznićniony osłoneczniać ndk I, osłonecznićam, osłonecznićasz, osłonecznićają, osłonecznićaj, osłonecznićał, osłonecznićany «o słońcu: oświecić coś, opromienić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 63osuszyć — dk VIb, osuszyćszę, osuszyćszysz, osusz, osuszyćszył, osuszyćszony osuszać ndk I, osuszyćam, osuszyćasz, osuszyćają, osuszyćaj, osuszyćał, osuszyćany 1. «pozbawić coś wilgoci, uczynić suchym; usunąć, zetrzeć skądś wodę, wilgoć; odwodnić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 64plama — ż IV, CMs. plamie; lm D. plam 1. «znak, miejsce na powierzchni czegoś, różnej wielkości, różnego kształtu, wyodrębniające się inną barwą, szpecące tę powierzchnię, będące jej defektem» Krwawa, mokra, tłusta plama. Plama z oliwy. Plama na białym… …

    Słownik języka polskiego

  • 65pławić — ndk VIa, pławićwię, pławićwisz, pław, pławićwił, pławićwiony «zanurzać, moczyć kogoś lub coś w wodzie, kąpać w rzece, jeziorze itp.; wpędzać, wrzucać do wody» Pławić bydło. Pławić konie w rzece. W średniowieczu pławiono czarownice. pławić się… …

    Słownik języka polskiego

  • 66płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… …

    Słownik języka polskiego

  • 67pobłyskiwać — ndk VIIIb, pobłyskiwaćkuje, pobłyskiwaćiwał «błyskać od czasu do czasu, co chwila, migotać; słabo świecić» Duży brylant pobłyskiwał na jej palcu. Pobłyskujący w słońcu miedziany hełm wieży. W światłach reflektorów pobłyskiwały kałuże. W ciemności …

    Słownik języka polskiego

  • 68podochodzić — dk VIa, podochodzićdzi, podochodzićchodź, podochodzićdził, podochodzićdzony 1. «o wielu osobach, zwierzętach, rzeczach: dochodząc osiągnąć kolejno określone miejsce» W ciągu godziny podochodzili na miejsce zbiórki. Wszystkie listy podochodziły. 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 69położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… …

    Słownik języka polskiego

  • 70poopalać — dk I, poopalaćam, poopalaćasz, poopalaćają, poopalaćaj, poopalaćał, poopalaćany «opalić wiele czegoś, opalić coś w wielu miejscach, opalić dookoła» Ćma poopalała sobie skrzydła. Po pożarze sterczały poopalane belki. poopalać się «ogorzeć, spiec… …

    Słownik języka polskiego