na piśmie

  • 91sześcienny — «będący sześcianem; dotyczący sześcianu» ∆ Centymetr, metr (itp.) sześcienny «miary objętości oparte na jednostce mającej kształt sześcianu o krawędzi 1 cm, 1 m; oznaczane na piśmie trzecią potęgą: cm3, m3» ∆ Pierwiastek sześcienny (danej liczby) …

    Słownik języka polskiego

  • 92tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… …

    Słownik języka polskiego

  • 93tekstura — ż IV, CMs. teksturaurze; lm D. teksturaur 1. druk. «najstarsza odmiana drukarskiego pisma gotyckiego wzorowana na ręcznym piśmie średniowiecznych ksiąg religijnych, charakteryzująca się stosunkowo wąskim rysunkiem i ostrymi łamanymi łukami liter» …

    Słownik języka polskiego

  • 94twierdzić — ndk VIa, twierdzićdzę, twierdzićdzisz, twierdź, twierdzićdził «podawać coś (w mowie lub piśmie) za rzecz pewną, dowiedzioną, dowodzić; potocznie: utrzymywać, zapewniać» Twierdzić coś stanowczo. Uparcie twierdził, że się nie pomylił. Twierdził, że …

    Słownik języka polskiego

  • 95uczony — uczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. uczyć (p.) uczony w użyciu przym. 1. «mający duży zasób wiedzy, bardzo wykształcony» Uczony człowiek. ◊ żart. Uczony w piśmie «ktoś fachowy (lub rzekomo fachowy) w danej dziedzinie, erudyta» 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 96umowa — ż IV, CMs. umowawie; lm D. umów «pisemne lub ustne porozumienie stron, mające na celu ustalenie czegoś, zwłaszcza wzajemnych praw i obowiązków, zgodzenie się na coś; także: dokument, w którym są określone prawa i obowiązki stron zainteresowanych; …

    Słownik języka polskiego

  • 97upomnienie — n I 1. rzecz. od upomnieć. 2. lm D. upomnienieeń «karcąca uwaga, ostrzeżenie, napomnienie (także na piśmie)» Udzielać komuś upomnień. 3. lm D. upomnienieeń «pismo przypominające o czymś lub zawierające naganę» Otrzymać upomnienie z powodu… …

    Słownik języka polskiego

  • 98uznanie — n I 1. rzecz. od uznać Uznanie doniosłości czegoś. Uznanie czyichś racji. 2. «decyzja, wola; sąd, zdanie, opinia» Robić coś, wybierać według własnego uznania. Kara zależna od uznania wychowawcy. Wysokość składki pozostawiono do uznania zebranych …

    Słownik języka polskiego

  • 99wektor — m IV, D. a, Ms. wektororze; lm M. y 1. fiz. «wielkość, która poza swoją wartością liczbową ma kierunek i zwrot i może być przedstawiona geometrycznie w postaci odcinka; wielkość wektorowa» 2. mat. «odcinek prostej, w którym jeden z jego końców… …

    Słownik języka polskiego

  • 100wersalik — m III, D. a, N. wersalikkiem; lm M. i druk. wersaliki «wielkie litery w piśmie drukarskim» ‹niem. z łac.› …

    Słownik języka polskiego