na czyjąś cześć

  • 11fanfara — ż IV, CMs. fanfaraarze; lm D. fanfaraar 1. «krótki utwór muzyczny na trąby lub rogi, grany jako sygnał do rozpoczęcia jakiejś uroczystości lub na czyjąś cześć» Triumfalna, pompatyczna fanfara. Fanfara zwycięstwa. Zagrać fanfarę. Uderzyć,… …

    Słownik języka polskiego

  • 12kurhan — m IV, D. u, Ms. kurhannie; lm M. y «stożkowy nasyp kryjący groby ciałopalne lub szkieletowe, wznoszony od neolitu do wczesnego średniowiecza; kopiec usypany na pamiątkę jakiegoś wydarzenia lub na czyjąś cześć» ‹ukr. z tur.› …

    Słownik języka polskiego

  • 13oda — ż IV, CMs. odzie; lm D. od 1. «uroczysty, patetyczny utwór poetycki opiewający wybitną postać, doniosłe wydarzenie historyczne, wzniosłe idee itp.» Oda pochwalna. Pisać ody na czyjąś cześć. 2. muz. «kompozycja wokalno instrumentalna zbliżona do… …

    Słownik języka polskiego

  • 14okrzyk — m III, D. u, N. okrzykkiem; lm M. i «głośne zawołanie, krzyknięcie, wyrażające stan uczuciowy lub mające zwrócić na coś uwagę» Przeraźliwy, ostrzegawczy, entuzjastyczny okrzyk. Radosne, tryumfalne okrzyki. Dzikie, wojownicze okrzyki. Okrzyk… …

    Słownik języka polskiego

  • 15piać — ndk Xb, pieję, piejesz, piej, piał, piali a. pieli 1. «o kogucie: wydawać charakterystyczny dla niego głos» Koguty pieją na zmianę pogody. 2. «mówić cienkim, ostrym głosem» Piał, ponieważ przechodził mutację. 3. żart. «głosić pochwały, chwalić,… …

    Słownik języka polskiego

  • 16pochwalny — «wyrażający lub zawierający pochwałę» Wzmianki pochwalne w prasie. Wygłaszać hymny pochwalne na czyjąś cześć. ∆ List pochwalny «rodzaj dyplomu, w którym wyrażone jest uznanie dla czyjejś pracy lub zasług» …

    Słownik języka polskiego

  • 17wygłosić — dk VIa, wygłosićgłoszę, wygłosićsisz, wygłosićgłoś, wygłosićsił, wygłosićszony wygłaszać ndk I, wygłosićam, wygłosićasz, wygłosićają, wygłosićaj, wygłosićał, wygłosićany «wypowiedzieć głośno jakiś tekst (przemówienie, wiersz itp.)» Wygłosić… …

    Słownik języka polskiego

  • 18wznieść — dk XI, wzniosę, wzniesiesz, wznieś, wzniósł, wzniosła, wznieśli, wzniesiony, wzniósłszy wznosić ndk VIa, wznoszę, wznieśćsisz, wznoś, wznieśćsił, wznoszony 1. «unieść wysoko, wyciągnąć w górę; podnieść» Wznieść rękę ku górze. Wznieść szablę do… …

    Słownik języka polskiego

  • 19żyć — ndk Xa, żyję, żyjesz, żyj, żył 1. «istnieć w sposób właściwy organizmom żywym, być żywym, egzystować» Żyć długo, krótko. Żyć wiele lat. Żyć w jakiejś epoce. Hej, użyjmy żywota! Wszak żyjem tylko raz. (Mickiewicz) ∆ Niech żyje (żyją) «okrzyk… …

    Słownik języka polskiego

  • 20działka — 1) Czyjaś część; czyjś udział Eng. One s share of a sum 2) Czyjś zawód, zajęcie, lub przedmiot zainteresowaс Eng. One s profession, occupation or concern 3) Pieniąze dane w celu przekupienia kogoś Eng. Money given to someone illegally or… …

    Słownik Polskiego slangu