monotonny

  • 1monotonny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, monotonnyni, monotonnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} nieurozmaicony, ciągle taki sam; nużący, jednostajny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Monotonny tryb życia. Monotonna atmosfera, praca. Monotonny krajobraz. Monotonny głos… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2monotonny — monotonnynniejszy «jednostajny, jednakowy, taki sam, nie urozmaicony» Monotonna muzyka. Monotonny warkot maszyny. Monotonny plusk fal. Monotonna równina. Monotonna praca. Monotonny tryb życia …

    Słownik języka polskiego

  • 3bełt — I m IV, D. u, Ms. bełtłcie; lm M. y 1. «bełtanie się wody, plusk, szum wody» Monotonny bełt wody. Bełt rozhukanego morza. 2. zwykle w lm, rzad. «bełtana woda, płyn» 3. hist. «strzała, pocisk do kuszy» 4. DB. a pot. «marne, kiepskie, tanie wino»… …

    Słownik języka polskiego

  • 4burczeć — ndk VIIb, burczećczę, burczećczysz, burcz, burczećczał, burczećczeli 1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć» Burczy komuś w brzuchu (z głodu). 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 5drętwawy — «niezupełnie, nieco drętwy» Drętwawe ręce, palce. przen. «nudnawy, monotonny» Drętwawy temat. Drętwawe przemówienie …

    Słownik języka polskiego

  • 6drętwy — drętwywi «pozbawiony czucia, zmartwiały, bezwładny, sztywny» Drętwe ręce, nogi, palce. ◊ pot. Drętwa mowa «sposób przemawiania, mówienia polegający na posługiwaniu się gotowymi, oklepanymi sloganami, frazesami, komunałami» przen. «pozbawiony… …

    Słownik języka polskiego

  • 7jednostajny — jednostajnyniejszy «stale taki sam, niezmienny, nie urozmaicony, jednakowy, równy; powtarzający ten sam motyw, ruch, nie modulowany, monotonny» Jednostajny głos, hałas, stuk, warkot. Jednostajna płaszczyzna, równina. Prowadzić jednostajny tryb… …

    Słownik języka polskiego

  • 8kołysać — ndk IX, kołysaćyszę, kołysaćyszesz, kołysaćysz, kołysaćał, kołysaćany «wprawiać w jednostajny, monotonny ruch, poruszać czymś ruchem jednostajnym wahadłowym, powtarzającym się, wykonywać czymś taki ruch; huśtać, bujać, chwiać, kiwać» Kołysać… …

    Słownik języka polskiego

  • 9monotonnie — monotonnieej przysłów. od monotonny Silnik szumiał monotonnie. Mówić monotonnie. Monotonnie recytować wiersz …

    Słownik języka polskiego

  • 10monotonność — ż V, DCMs. monotonnośćści, blm rzecz. od monotonny Monotonność głosu, melodii. Monotonność turkotu kół pociągu. Monotonność powtarzających się zajęć …

    Słownik języka polskiego