monety

  • 121bilon — m IV, D. u, Ms. bilonnie, blm «pieniądze metalowe przeznaczone do regulowania drobnych płatności; monety» Garść bilonu. Zapłacić za coś bilonem. ‹fr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 122cent — m IV, DB. a, Ms. centncie; lm M. y 1. «moneta zdawkowa równa 1/100 podstawowej jednostki monetarnej w różnych krajach (np. dolara amerykańskiego lub guldena holenderskiego); dawniej w ogóle: drobna moneta, drobna suma» Ciułać centy. Wydać centa.… …

    Słownik języka polskiego

  • 123egzerga — ż III, CMs. egzergardze; lm D. egzergaerg num. «niewielka przestrzeń u dołu monety lub medalu odgraniczona od ryciny linią, gdzie się umieszcza napis (datę, cyfrę, dewizę itp.)» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 124fałszywy — fałszywywi 1. «podrobiony, imitowany, nieprawdziwy, sztuczny» Fałszywy paszport. Fałszywe dokumenty, monety, banknoty. Fałszywa biżuteria. Fałszywy warkocz. 2. «niezgodny z prawdą, błędny; niewłaściwy» Fałszywe zeznanie, oskarżenie. Fałszywy… …

    Słownik języka polskiego

  • 125grajszafa — ż IV, CMs. grajszafafie; lm D. grajszafaszaf pot. «urządzenie, które po wrzuceniu monety gra wybraną melodię; szafa grająca» …

    Słownik języka polskiego

  • 126monetarny — «dotyczący monety, pieniądza i spraw związanych z pieniądzem; pieniężny» Zagadnienia monetarne. Równowaga monetarna kraju. ∆ Jednostka monetarna «określona ilość kruszcu (złota) przyjęta ustawowo w danym kraju za skalę cen; jednostka pieniężna» ∆ …

    Słownik języka polskiego

  • 127moniak — m III, DB. a, N. moniakkiem; lm M. i gw. miejska, zwykle w lm «monety, zwłaszcza małej wartości; pieniądze» …

    Słownik języka polskiego

  • 128nikiel — m I, D. nikielklu 1. blm «(Ni) pierwiastek chemiczny, liczba atomowa 28, należący do triady żelazowców, srebrzystobiały metal, miękki, kowalny, trudno topliwy, odporny na działanie wpływów atmosferycznych, składnik wielu stopów; używany m.in. do… …

    Słownik języka polskiego