mechanicznie

  • 41sfalcować — dk IV, sfalcowaćcuję, sfalcowaćcujesz, sfalcowaćcuj, sfalcowaćował, sfalcowaćowany druk. «złożyć wydrukowane arkusze drukarskie, nadając im odpowiedni format książki, gazety itp.» Sfalcować mechanicznie (ręcznie) arkusze drukarskie …

    Słownik języka polskiego

  • 42skrawać — ndk I, skrawaćam, skrawaćasz, skrawaćają, skrawaćaj, skrawaćał, skrawaćany 1. forma ndk czas. skroić (p.) 2. techn. «mechanicznie usuwać z powierzchni obrabianego przedmiotu określoną warstwę w celu nadania elementom obrabianym wymaganego… …

    Słownik języka polskiego

  • 43szczotkowy — przym. od szczotka ∆ druk. Odbitka szczotkowa «odbitka próbna otrzymywana przez wielokrotne uderzanie twardą szczotką po papierze nałożonym na skład posmarowany farbą; obecnie wykonywana mechanicznie» …

    Słownik języka polskiego

  • 44szufladkować — ndk IV, szufladkowaćkuję, szufladkowaćkujesz, szufladkowaćkuj, szufladkowaćował, szufladkowaćowany «dzielić, segregować, zaszeregowywać coś mechanicznie, według sztywno ustalonych schematów, zasad podziału» Szufladkować dane, informacje, wiedzę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 45śmigło — n III, Ms. śmigłogle; lm D. śmigłogieł 1. techn. «zespół 2 5 łopat o profilu aerodynamicznym, przymocowanych promieniowo do piasty, obracanych silnikiem, wytwarzających ciąg potrzebny do lotu samolotu, helikoptera, jazdy sań silnikowych itp.» 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 46teatr — m IV, D. u, Ms. teatrtrze; lm M. y 1. blm «dziedzina sztuki polegająca na realizowaniu scenicznych utworów literackich, przeznaczonych na scenę przez autorów lub adaptowanych przez reżysera, obejmująca również operę, balet, pantomimę, rewię itp.» …

    Słownik języka polskiego

  • 47tytanowiec — m II, D. tytanowiecwca; lm M. tytanowiecwce, D. tytanowiecwców chem. tytanowce «pierwiastki chemiczne należące do czwartej grupy pobocznej układu okresowego pierwiastków: tytan, cyrkon, hafn metale trudno topliwe, o srebrzystym połysku,… …

    Słownik języka polskiego

  • 48uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… …

    Słownik języka polskiego

  • 49urobić — dk VIa, urobićbię, urobićbisz, urób, urobićbił, urobićbiony urabiać ndk I, urobićam, urobićasz, urobićają, urobićaj, urobićał, urobićany 1. «nadać czemuś określoną formę, postać, określony kształt; uformować, ukształtować» Urobić masę betonową.… …

    Słownik języka polskiego

  • 50wózek — m III, D. wózekzka, N. wózekzkiem; lm M. wózekzki 1. «nieduży pojazd kołowy, ciągnięty przez konie lub człowieka, poruszany ręcznie, mechanicznie lub za pomocą silnika, zwykle służący do przewożenia czegoś» Dwukołowy, trzykołowy, czterokołowy… …

    Słownik języka polskiego