maskara
121mascara — s ( n, mascaror/maskaror) SKÖNH (äv. maskara) …
122KOMEDİYEN — İki yüzlü, riyakârlık gösteren. * Komedi oynayan tiyatro oyuncusu. Maskara …
123MESHARA — (C.: Mesâhir) Maskara …
124MÜSEYLEME — (Adı: Müseylemet ül kezzâb olan) Yalancı Müseyleme, Arabistan da Asr ı Saadette Yemame li bir yalancı, peygamberlik iddia ederek maskara olmuş, Hicri onbirinci yılda öldürülmüştür …
125RÜSVA — (Rüsvay) f. Rezil, kepaze, maskara, ayıpları meydana çıkarılmı …
126SUHREKÂR — f. Maskaralık yapan. Maskara …
127İFTİDAH — (Fadâhat. den) Kırma, kırıp ufalama. * Maskara olma, rezil olma …
128İSTİHZA — Alay etmek, birisi ile eğlenmek. * Birisini gülünç duruma düşürmek, maskara etmek …