mūnificus
31IZATES — Adiabenorum Rex cum Helena sorore et uxore Iudaismum amplexus, fame saeviente, in Iudaeos munificus exstitit Fil. Monobazi, cogn. Bazaei. Ioseph. Antiqq. l. 20. c. 2. Oros. Izatem cum coniuge Christianos facit. A. C. 45 …
32JOHANNES Albertus — Poloniae Rex secundogenitus Casimiri IV. Ladislao fratre Hung. et Boh. Rege anuvente, electus est, A. C. n1492. Eruditus, Historiarum peritissimus, munificus in milites, sed bello parum felix. Obiit caelebs A. C. 1501. Michov. Sarm. l. 1. et Hist …
33LUDOVICUS I — I. LUDOVICUS I. Andegav, Rex Hungariae et pol. cogn. Magnus, fil. Car. II. (cui Car. Martellus Hung. Rex pater erat) ex Elizabetha. filia Ladissai Loctii, patrisuccessit, A. C. 1342. Iudaeos Hungariâ expulit, bello contra Transylvanos, Tartaros,… …
34MARCUS Antonius — I. MARCUS Antonius Orator, avus prioris Nullam unquam Orationum suarum scripsit, ne, ut dicebat, arma porrigeret suam imperitiam arguere volentibus. M. Aquilium, iam condemnatum, defendit, nudatôque pectore eius cicatricibus plenô, effecit, ut a… …
35MYCONE seu MYCONOS seu MICONE — insul. maris Aegaei, una Cycladum, sub qua poetae fabulantur sepultos esse Gigantes, postremo ab hercule interfectos: unde Proverb. Omnia sub unam Myconon congerert, quod in eos dici consuevit, qui res naturâ disiunctas eôdem librô, vel titulô… …
36NUMA Pompilius — ex Curibus Sabinorum urbe ortus, fil. Pomponii, secundus Rex Romanorum iustitia et pietate insignis, qui pacatis finitimorum odiis, quo truces efferatosque longâ militiâ animos ad pacis artes traduceret, ad Deorum cultum, animum adiecit,… …
37munificente — mu·ni·fi·cèn·te agg. BU munifico {{line}} {{/line}} DATA: 1483. ETIMO: dal lat. munificĕnte(m), der. di munificus munifico …
38munificenza — mu·ni·fi·cèn·za s.f. 1. CO l essere munifico Sinonimi: larghezza, liberalità. 2. BU azione munifica, dono fatto con generosità Sinonimi: larghezza, liberalità. {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. munificĕntĭa(m), der. di munificus… …
39munific — munífic adj. m., pl. munífici; f. sg. munífică, pl. munífice Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic MUNÍFIC, Ă adj. (Rar) Munificent. [< lat. munificus] …
40munifico — /mu nifiko/ agg. [dal lat. munifĭcus, comp. di munia doveri e tema di facĕre fare ; propr. che compie i doveri della propria carica ] (pl. m. ci ; manca il superl. regolare, che si supplisce con la forma munificentìssimo, e più spesso con le… …
