liść

  • 101borówczany — przym. od borówka Liść borówczany. Krzewy borówczane. ∆ Las borówczany «las obfitujący w borówki» …

    Słownik języka polskiego

  • 102czterolistny — «mający liść złożony z czterech części w kształcie małych listków» Czterolistna koniczynka …

    Słownik języka polskiego

  • 103drżeć — ndk VIIb, drżę, drżysz, drżyj, drżał, drżeli 1. «trząść się, dygotać, drgać» Drżeć jak liść, jak osika, jak galareta, jak w febrze. Drżeć na całym ciele. Drżeć z zimna, ze strachu, z gniewu. Głos jej drżał. Ręce mu drżały ze zdenerwowania. Dom… …

    Słownik języka polskiego

  • 104filofora — ż IV, CMs. filoforaorze; lm M. filoforaor «Phyllophora, glon morski (krasnorost) strefy umiarkowanej i ciepłej; plecha przypomina liść; liściak» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 105igła — ż IV, CMs. igle; lm D. igieł 1. «narzędzie do szycia, ostro zakończony, najczęściej stalowy pręcik z otworem (uszkiem) do nawlekania nici» Cienka, gruba igła. Długie, krótkie igły. Igła stalowa. Igły tapicerskie, kuśnierskie, żeglarskie. Nawlec… …

    Słownik języka polskiego

  • 106koniczynka — ż III, CMs. koniczynkance; lm D. koniczynkanek zdr. od koniczyna Biała koniczynka. ∆ Czterolistna koniczynka «czwórdzielny, rzadko spotykany, liść koniczyny lub jego przedstawienie jako symbol szczęścia» …

    Słownik języka polskiego

  • 107liścień — m I, D. liścieńenia; lm M. liścieńenie, D. liścieńeni bot. «pierwszy liść roślin nasiennych widoczny już w nasieniu jako część zarodka, zawierający zapasy pokarmowe dla rozwijającego się kiełka lub będący organem fotosyntezy dla młodej siewki» …

    Słownik języka polskiego

  • 108nerkowato — przysłów. od nerkowaty Nerkowato wygięty drut, wycięty liść …

    Słownik języka polskiego

  • 109nóżka — ż III, CMs. nóżkażce; lm D. nóżkażek 1. zdr. od noga a) w zn. 1: Smukłe, szczupłe, zgrabne nóżki. Bajkowy domek na kurzej nóżce. Dziecko podskakiwało na cienkich nóżkach. ∆ Galareta z nóżek a. pot. nóżki «podawana na zimno potrawa z rozgotowanych …

    Słownik języka polskiego

  • 110odziomkowy — [wym. od ziomkowy] 1. przym. od odziomek Odziomkowa część pnia. 2. bot. «wyrastający wprost z kłącza, z korzenia lub z pełzających po ziemi rozłogów» Liść, pęd odziomkowy …

    Słownik języka polskiego