leży mi to na

  • 81coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… …

    Słownik języka polskiego

  • 82czterdzieści — m. os. czterdziestu; DCMs. czterdzieścidziestu, N. czterdzieścidziestoma, czterdzieścidziestu 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 40» Czterdziestu chłopców idzie. Czterdzieści książek leży na półce. Czterdzieści jeden bułek było w koszyku.… …

    Słownik języka polskiego

  • 83czternaście — m. os. czternastu; DCMs. czternastu, N. czternastoma, czternastu «liczebnik główny oznaczający liczbę 14» Czternaście dni aresztu. Pięćset czternaście złotych. Brak sześciuset czternastu złotych. Mieć czternaście lat. Bawić się z czternastoma a.… …

    Słownik języka polskiego

  • 84dążenie — n I 1. rzecz. od dążyć. 2. lm D. dążenieeń «chęć, pragnienia wykonania czegoś» Szczęście dążeniem każdego człowieka. Coś leży u podstaw czyichś dążeń. 3. zwykle w lm «dążności, tendencje» Dążenia niepodległościowe, separatystyczne …

    Słownik języka polskiego

  • 85dwanaście — m. os. dwunastu; DCMs. dwunastu, N. dwunastoma, dwunastu «liczebnik główny oznaczający liczbę 12» Dwanaście dziewcząt, dwunastu chłopców, mężczyzn idzie, szło. Pracować z dwunastoma a. dwunastu dziewczętami, chłopcami, mężczyznami. Dwanaście… …

    Słownik języka polskiego

  • 86głęboko — głębokobiej przysłów. od głęboki a) w zn. 1: Zapadać się głęboko w śnieg. Kopać coraz głębiej. Ukłonić się głęboko. Kapelusz głęboko nasunięty na czoło. Głęboko osadzone oczy. Oddychać, westchnąć głęboko …

    Słownik języka polskiego

  • 87gruz — m IV, D. u, Ms. gruzzie 1. zwykle blm «odłamki rozkruszonego muru, cegły, kamienia itp.» Uprzątnąć, usunąć, wywieźć gruz. 2. lm M. y tylko w lm «rumowiska, ruiny, zgliszcza» Gruzy pałacu, świątyni. Zamienić miasto w gruzy. ◊ Miasto, budynek itp.… …

    Słownik języka polskiego

  • 88grzbietowy — przym. od grzbiet (zwykle w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Mięśnie grzbietowe. ∆ sport. Styl grzbietowy «styl pływacki polegający na tym, że zawodnik płynąc leży na wznak» ∆ zool. Płetwa grzbietowa «jedna z płetw rybich nieparzystych, przeciwległa do… …

    Słownik języka polskiego

  • 89incydencja — ż I, DCMs. incydencjacji, blm mat. «w geometrii: właściwość określonych wzajemnych relacji między odpowiednimi figurami (np. incydencja punktu i prostej oznacza, że punkt leży na prostej albo że prosta przechodzi przez punkt)» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 90jednopolowy — ∆ roln. Gospodarka jednopolowa «pierwotny system gospodarki rolnej, polegający na kilkuletnim uprawianiu tylko jednego pola lub jednego z dwóch pól, podczas gdy drugie leży odłogiem; jednopolówka» …

    Słownik języka polskiego