lśnić

  • 1lśnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, lśnię, lśni, lśnij {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle w odniesieniu do przedmiotów, powierzchni odbijających światło lub świecących światłem własnym, dających blask: jaśnieć, błyszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lśnić… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2lśnić — ndk VIa, lśni, lśnił «dawać blask, odbijać światło; błyszczeć, jaśnieć, świecić» Lśnić jak lustro, jak zwierciadło, jak brylant, jak szkło. Lśniło od czystości. Lśniące włosy. lśnić się to samo, co lśnić W oddali lśniła się tafla wody …

    Słownik języka polskiego

  • 3lśnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co lśnić: Podłoga lśni się jak lustro. Szyby lśnią się w słońcu. {{/stl 7}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4lśnienie — n I 1. rzecz. od lśnić. 2. lm D. lśnienieeń «blask, błysk» lśnienie się rzecz. od lśnić się …

    Słownik języka polskiego

  • 5błyskać — ndk I, błyskaćam, błyskaćasz, błyskaćają, błyskaćaj błysnąć dk Va, błyskaćnę, błyśniesz, błyśnie, błyśnij, błyskaćnął, błyskaćnęła a. błyskaćsła, błyskaćnęli 1. «świecić czymś krótko, z przerwami, migotać poruszając czymś świecącym, błyszczącym»… …

    Słownik języka polskiego

  • 6błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… …

    Słownik języka polskiego

  • 7czystość — ż V, DCMs. czystośćści, blm 1. rzecz. od czysty (tylko w zn. 1 6) a) w zn. 1: Nadzwyczajna, wzorowa czystość. Utrzymywać czystość. Lśnić czystością. ◊ Nie pierwszej czystości, wątpliwej, podejrzanej czystości «przybrudzony, brudny» ◊ Nie grzeszyć …

    Słownik języka polskiego

  • 8iskrzyć — dk VIb, iskrzyćrzy, iskrzyćrzył «sypać iskrami» Uszkodzony przewód elektryczny iskrzy niebezpiecznie. Kamienie iskrzyły pod kopytami koni. iskrzyć się «lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć» Śnieg iskrzy się w słońcu. Woda iskrzyła się… …

    Słownik języka polskiego

  • 9jarzyć się — ndk VIb, jarzyć sięrzy się, jarzyć sięrzył się 1. «żarząc się świecić słabym blaskiem» Papieros jarzył się w ciemności. Jarzące się węgle w popielniku. 2. «błyszczeć się, lśnić w jasnym oświetleniu lub jako jasne, oświetlone punkty, miejsca» Staw …

    Słownik języka polskiego

  • 10jedwabiście — «miękko, gładko, połyskliwie, jak jedwab» Jedwabiście miękki. Błyszczeć, lśnić jedwabiście …

    Słownik języka polskiego