kto wie
1kto go [ją, ich i in.] tam wie — {{/stl 13}}{{stl 33}} nikt nie wie, nie wiadomo, nie sposób przewidzieć :{{/stl 33}}{{stl 10}}Siedzi i milczy; kto go tam wie, co on sobie myśli. Kto ich tam wie, co kombinują. {{/stl 10}} …
2kto — DB. kogo, C. komu, NMs. kim, blm «zaimek pytający lub względny zastępujący nazwy osób (niezależnie od ich płci), rzadziej zwierząt, lub nawiązujący do tych nazw» a) «używany w zdaniach o formie pytajnej lub ich równoważnikach» Kto to? Kto tam?… …
3Kto. — T Konto Das Konto (von lat. computus, „Berechnung“; über ital. conto, „Rechnung“) ist die zentrale Datenstruktur in der Buchführung sowie im Zahlungsverkehr. Inhaltsverzeichnis 1 Aufbau und Verwend …
4czort [licho] wie — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie wiadomo, nikt nie wie, nie potrafię powiedzieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czort wie, gdzie on mieszka. Czort wie, kto to przysłał. Czort wie, na co mi tyle tego. Czort wie, dokąd oni poszli i kiedy wrócą. {{/stl 10}} …
5bóg wie co — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} ironicznie, lekceważąco: ktoś nadzwyczajny, wyjątkowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Myślałby kto, że z pani takie bóg wie co. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …
6Ostateczny krach systemu korporacji — Studio album by Kult Released May 4, 1998 Recorded …
7Geheimniss — 1. An einem Geheimniss ist kein Segen. Jüd. deutsch: An e Sod is kaan Brooche. (Tendlau, 847.) 2. Das Geheimniss ist dein Gefangener, so lange du es bewahrst; du aber bist sein Gefangener, wenn du es offenbarst. – Sailer, 281. Und um zu zeigen,… …
8uprzedzić — 1. Uprzedzać czyjeś prośby, pragnienia, myśli, zamiary, kaprysy «domyślać się czyichś próśb, pragnień i spełniać je, zanim zostaną wypowiedziane, wyjawione»: Dlaczego dotychczas zawsze przeczuwał jej myśli, uprzedzał pragnienia, troskliwą otaczał …
9uprzedzać — 1. Uprzedzać czyjeś prośby, pragnienia, myśli, zamiary, kaprysy «domyślać się czyichś próśb, pragnień i spełniać je, zanim zostaną wypowiedziane, wyjawione»: Dlaczego dotychczas zawsze przeczuwał jej myśli, uprzedzał pragnienia, troskliwą otaczał …
10nadarzyć — dk VIb, nadarzyćrzy, nadarzyćrzył nadarzać ndk I, nadarzyćrza, nadarzyćrzają, nadarzyćrzał «(zwykle z podmiotem: los, przypadek) zesłać, nastręczyć, przynieść (np. coś pożądanego, korzystnego)» Czekał, co los nadarzy. Przypadek mu nadarzył dobrą… …
