kto to (jest)

  • 81wola — 1. Człowiek (ludzie) dobrej woli «o kimś, kto ma dobre zamiary, kto pragnie pomóc innym»: (...) los przytuliska jest w rękach ludzi dobrej woli, którzy mogą i chcą pomóc bezdomnym zwierzętom. SN 04/01/1999. 2. przestarz. Czuć, poczuć wolę bożą… …

    Słownik frazeologiczny

  • 82gdzie — 1. «zaimek zastępujący człon zdania oznaczający miejsce jako środowisko odbywania się czegoś, rzadziej także cel przestrzenny, kierunek (dokąd) lub drogę, trasę (którędy)» a) «w zdaniach pytajnych lub w zdaniach podrzędnych wyrażających pytanie»… …

    Słownik języka polskiego

  • 83klasa — ż IV, CMs. klasasie; lm D. klas 1. «kategoria przedmiotów lub zjawisk wyróżnionych na podstawie wspólnych cech, kategoria przedmiotów jednakowej jakości, gatunku; stopień w hierarchii orderów» Dzielić, sortować coś na klasy. Klasa loterii… …

    Słownik języka polskiego

  • 84mało — mniej 1. «w połączeniu z czasownikami, przymiotnikami, przysłówkami (a także odpowiadającymi im rzeczownikami) lub wyrażeniami o charakterze okoliczników: w niewielkim, niewystarczającym stopniu, nasileniu, zakresie; niedużo, niewiele» Mało jeść …

    Słownik języka polskiego

  • 85pytanie — n I 1. rzecz. od pytać. 2. lm D. pytanieań «zdanie (lub równoważnik zdania) mające intonację pytajną, wypowiedziane w zamiarze dowiedzenia się czegoś, uzyskania zezwolenia na coś itp.» Niedyskretne, nieśmiałe, obcesowe, podchwytliwe pytanie.… …

    Słownik języka polskiego

  • 86rzecznik — m III, DB. a, N. rzecznikkiem; lm M. rzecznikicy, DB. ów 1. «ten, kto występuje, przemawia w czyimś imieniu; ten, kto jest wyrazicielem pewnych poglądów; ten, kto występuje w obronie kogoś lub czegoś, kto popiera jakąś sprawę» Rzecznik prasowy.… …

    Słownik języka polskiego

  • 87spodziewać się — ndk I, spodziewać sięam się, spodziewać sięasz się, spodziewać sięają się, spodziewać sięaj się, spodziewać sięał się, spodziewać sięany 1. «mieć nadzieję, przewidywać, przypuszczać, że coś nastąpi; pragnąć, żeby coś nastąpiło; oczekiwać czegoś,… …

    Słownik języka polskiego

  • 88ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …

    Słownik języka polskiego

  • 89uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …

    Słownik języka polskiego

  • 90chodząca cnota [uczciwość, powaga, dobroć i in.] — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kimś, kto jest uważany za doskonałego, kto jest uosobieniem cnoty, uczciwości, powagi itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ewa to chodząca cnota, nawet na studiach nie tknęła alkoholu. Ksiądz prałat to chodząca dobroć. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień