którego

  • 41koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …

    Słownik języka polskiego

  • 42liczba — ż IV, CMs. liczbabie; lm D. liczb 1. «podstawowe pojęcie matematyczne, którego treścią jest wynik liczenia, wyrażane najczęściej za pomocą znaków zwanych cyframi» Duża, mała liczba. Fatalna, szczęśliwa liczba. Liczba wielocyfrowa. Liczby parzyste …

    Słownik języka polskiego

  • 43lot — m IV, D. u, Ms. locie; lm M. y «poruszanie się w powietrzu, w przestrzeni; lecenie, latanie» Loty bombowe, ćwiczebne, międzyplanetarne, orbitalne. Loty załogowe, bezzałogowe. Loty narciarskie. Lot pocisku, rakiety, piłki. Lot ptaków, owadów. Loty …

    Słownik języka polskiego

  • 44metr — I m IV, D. a, Ms. metrtrze; lm M. y 1. «podstawowa jednostka długości, odpowiadająca w przybliżeniu 1/40 000 000 południka ziemskiego, dziś uściślona w zależności od długości fali promieniowania atomów kryptonu 86; odcinek mający długość jednego… …

    Słownik języka polskiego

  • 45nieodwracalny — «taki, którego nie można zmienić, którego następstw nie można usunąć; nieodwołalny» Nieodwracalne uszkodzenie kości. Nieodwracalna decyzja. ∆ chem. Reakcje nieodwracalne «reakcje przebiegające tylko w jednym kierunku, w których wyniku substraty… …

    Słownik języka polskiego

  • 46niewidzialny — niewidzialnyni «taki, którego nie można zobaczyć, którego nie widać; niewidoczny» Być niewidzialnym w ciemności. Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna, co mi żywemu na nic… tylko czoło zdobi; lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna, aż… …

    Słownik języka polskiego

  • 47od — «przyimek łączący się z rzeczownikami w dopełniaczu (rzadko z innymi częściami mowy)» 1. «odnosi się do wyrazów określających przedmioty, z których strony dociera odbierane przez kogoś wrażenie, od których zaczyna się jakaś czynność lub stan»… …

    Słownik języka polskiego

  • 48odwrotność — ż V, DCMs. odwrotnośćści, blm rzecz. od odwrotny (zwykle w zn. 1) Odwrotność jakiegoś twierdzenia. ∆ mat. Odwrotność liczby «liczba, której iloczyn przez daną liczbę (nierówną zeru) równa się jedności» ∆ Odwrotność ułamka «w stosunku do liczby… …

    Słownik języka polskiego

  • 49opisać — dk IX, opiszę, opiszesz, opisz, opisaćał, opisaćany opisywać ndk VIIIa, opisaćsuję, opisaćsujesz, opisaćsuj, opisaćywał, opisaćywany 1. «pisząc przedstawić szczegóły dotyczące czyjegoś wyglądu, funkcji, działania czegoś; podać szczegóły, cechy… …

    Słownik języka polskiego

  • 50opuszczony — opuszczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. opuścić (p.) opuszczony w użyciu przym. 1. «taki, którego wszyscy opuścili, porzucili, zostawili samego; osamotniony» Opuszczone dziecko. Opuszczona żona. 2. «zaniedbany, zniszczony,… …

    Słownik języka polskiego