kronikarz

  • 1kronikarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} autor kroniki (w zn. 1.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Średniowieczni kronikarze. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2kronikarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «autor kroniki» Zapiski średniowiecznych kronikarzy. 2. «dziennikarz prowadzący w czasopiśmie dział omawiający wypadki bieżące» …

    Słownik języka polskiego

  • 3Niekłań Wielki —   Village   …

    Wikipedia

  • 4annalista — m odm. jak ż IV, CMs. annalistaiście; lm M. annalistaiści, DB. annalistatów «autor annałów, kronikarz» Średniowieczni annaliści …

    Słownik języka polskiego

  • 5anonimowy — anonimowywi «nie ujawniający swego nazwiska, nieznany z nazwiska; taki, którego autor lub sprawca jest nieznany, nie podpisany nazwiskiem; bezimienny» Anonimowy kronikarz, poeta. Anonimowy utwór. Anonimowy list …

    Słownik języka polskiego

  • 6chronograf — m IV, D. u, Ms. chronograffie; lm M. y 1. «przyrząd samopiszący do rejestrowania w sposób ciągły przebiegu zjawisk lub procesów w czasie, używany w astronomii, fizyce, meteorologii i in.» 2. hist. «antyczny lub średniowieczny zabytek… …

    Słownik języka polskiego

  • 7dziejopis — m IV, Ms. dziejopisisie 1. DB. a; lm M. owie, DB. ów książk. «historyk, historiograf, kronikarz» 2. D. u; lm MB. y daw. «dzieło historyczne, kronika» …

    Słownik języka polskiego

  • 8dziejopisarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) przestarz. «historyk, kronikarz, historiograf» …

    Słownik języka polskiego

  • 9kronikarka — ż III, CMs. kronikarkarce; lm D. kronikarkarek «kobieta kronikarz» …

    Słownik języka polskiego

  • 10latopis — m IV, Ms. latopissie; lm D. ów 1. DB. a; lm M. owie, B.=D. hist. «średniowieczny kronikarz, dziejopis, szczególnie na Rusi» 2. D. u, B.=M.; lm M. y, B.=M. hist. «kronika dawnej Rusi i Litwy; podstawowe źródło pisane do dziejów Rusi (do XV w.)»… …

    Słownik języka polskiego