korcić
1korcić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, korcićci {{/stl 8}}{{stl 7}} nęcić, kusić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Korciło go, żeby iść na wagary. Korciła ją ciekawość. {{/stl 10}} …
2korcić — ndk VIa, korcićci, korcićcił «nie dawać spokoju; trapić, kusić, nęcić» Korciło go, żeby powiedzieć prawdę. ‹może z ukr.› …
3korcenie — n I rzecz. od korcić …
