koparmak
101TAHLİ' — (Hal . dan) Söküp çıkarmak. Koparmak. * Tahttan indirmek …
102TAHRİZ — (C.: Tahrizât) (Hırz. dan) Kışkırtma, kışkırtılma. * Kandırmak. * Koparmak …
103TAHRİŞ — Aldatıp kandırmak. * Koparmak …
104TEKEMMÜ' — Mantar koparmak …
105İAB — Kökünden koparmak …
106İCTİSAS — Ağacı kökünden çekip koparmak …
107İSTİSAL — (Asl. dan) Kökten koparıp çıkarmak. * Tıb: Bedenden kesilmesi veya koparılması istenen bir parçayı, uru kökünden koparmak …
108ŞA'R — (C.: Şüur Eşâr) Kıl. Saç. * Ateş yakmak. * Cenk koparmak, kavga çıkarmak …
109ŞEBB — Meşhur taş. * Ateş yakmak. * Cenk koparmak, kavga çıkarmak …
110nezetmek — kaldırmak; ayırmak; ilişiği koparmak …