końca

  • 81dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca …

    Słownik języka polskiego

  • 82dożywotni — «mający trwać do końca czyjegoś życia; mający być czymś do końca życia» Dożywotnie więzienie. Dożywotnia renta. Dożywotni urząd, tytuł …

    Słownik języka polskiego

  • 83kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… …

    Słownik języka polskiego

  • 84ludzkość — ż V, DCMs. ludzkośćści, blm 1. «ogół ludzi na ziemi, ród ludzki» Cała ludzkość. Dzieje ludzkości. Dobroczyńca ludzkości. Pracować, poświęcić się dla dobra ludzkości. Młodości! ty nad poziomy wylatuj, a okiem słońca ludzkości całe ogromy… …

    Słownik języka polskiego

  • 85ostateczny — 1. «taki, na którym kończy się jakiś cykl, szereg, jakaś seria itp.; niemożliwy do zmiany, ostatni, definitywny» Ostateczna walka, decyzja, ostateczne zwycięstwo. Ostateczny argument, egzamin, krok, sposób, środek, wynik. Ostateczna redakcja… …

    Słownik języka polskiego

  • 86piędź — ż V, DCMs. piędzi; lm M. piędzie a. piędzi, D. piędzi «dawna miara długości równa mniej więcej ośmiu calom albo odległości od końca kciuka do końca środkowego palca rozpostartej dłoni» dziś żywe we fraz. Bronić każdej piędzi ziemi, walczyć o… …

    Słownik języka polskiego

  • 87podgotować — dk IV, podgotowaćtuję, podgotowaćtujesz, podgotowaćtuj, podgotowaćował, podgotowaćowany podgotowywać ndk VIIIa, podgotowaćowuję, podgotowaćowujesz, podgotowaćowuj, podgotowaćywał, podgotowaćywany «pogotować coś przez pewien czas; ugotować nie do… …

    Słownik języka polskiego

  • 88pokończyć — dk VIb, pokończyćczę, pokończyćczysz, pokończyćkończ, pokończyćczył, pokończyćczony 1. «skończyć, doprowadzić do końca wiele rzeczy; także o wielu osobach: skończyć, doprowadzić coś do końca» Pokończyć zaczęte listy, prace. Dzieci pokończyły… …

    Słownik języka polskiego

  • 89świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …

    Słownik języka polskiego

  • 90wykończyć — dk VIb, wykończyćczę, wykończyćczysz, wykończyćkończ, wykończyćczył, wykończyćczony wykańczać, rzad. wykończać ndk I, wykończyćam, wykończyćasz, wykończyćają, wykończyćaj, wykończyćał, wykończyćany 1. «doprowadzić coś do końca; wykonać prace… …

    Słownik języka polskiego