kimin
101sıpasidiyi — (Ağcabədi, Şuşa) quyruq yağında qovrulmuş ət. – Sıpasidiyi qoyurma kimin şeydi (Şuşa) …
102sinco: — (Kürdəmir) bax sincav. – Bu sinco: kimin uşağıdı? …
103şirbəz — (Təbriz) yaltaq. – Şirbəzzər gələn kimin başlı:rdıla ona pay, mına pay …
104tavın — (Qazax, Çənbərək, Mingəçevir) güləşmə zamanı münsiflik edən adam. – Bazardan aldım savını, mən kimin olom tavını (Qazax); – İsvahan mənim tavınım olanda hamını yıxdım (Çənbərək) …
105til — I (Hamamlı, Xanlar, Kəlbəcər, Tovuz) 1. uc, zirvə 2. hündür (tərəf). – Dərə:n o tərəfi döş oloy, bu tərəfi til oloy. – Ağacın başına ağacın tili deillər də (Xanlar) II (Meğri) ələ öyrənmiş. – Xə:l til quzu kimin hara gedirəm düşer dalımcan III… …
106vay — (Ağdam, Bərdə, Kürdəmir) yas, hüzr ◊ Vayına oturmax (Ağdam, Bərdə, Şuşa) – yas saxlamaq, yasında oturub ağlamaq. – Vayına oturum sənin kimin beyşü:r uşağın (Şuşa) Vay verməx’ (Ağdam, Bərdə, Kürdəmir, Şuşa) – dağıtmaq. – İnək çəpərə vay verdi… …
107yanşax — I (Ağcabədi, Ağdam, Cəbrayıl, Qarakilsə, Qax, Meğri, Ordubad, Şəki, Zaqatala) bax yamşax II. – Yanşax boş boş danışar (Ağcabədi); – Yanşağ adamnan hamının zəhləsi gedir (Şəki); – Aşiğlərin də hamısına yanşax deyərıx; – Nüyədidə Xanəli kimin… …
108yapağı — (Ağdam, Balakən, Bolnisi, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Xocavənd, Karvansaray, Qax, Qarakilsə, Qazax, Quba, Şəki, Zaqatala) bax yapağ. – Yapağı yaxşıdı, nəqqərtənə yaxşı parça var, yapağıdan çıxır (Xocavənd); – Yapağı yaz yununa de:rix’, yapağı keçə… …
109yeng — (Tabasaran, Zaqatala) paltarın qolunun ağzı. – Əhmət öz köynəginə yeng tikdirdi (Zaqatala); – Məşəyə udun eləma: kitəndə qastumun yengi cirilütdü (Tabasaran) ◊ Yeng olmax (Meğri) – təzələnmək. – Ay üş günə kimin yeng olecex’ …
110binamü nişan — f. adsız sansız, şöhrətsiz, heç kimin tanımadığı …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti