kierunek

  • 21słowianofilstwo — n III, Ms. słowianofilstwowie, blm 1. «kierunek w polskiej literaturze naukowej pierwszej połowy XIX w. postulujący kulturalne i polityczne zjednoczenie Słowian oraz upatrujący szczególną wartość w słowiańskich pierwiastkach polskiej historii… …

    Słownik języka polskiego

  • 22spod — «przyimek złożony powstały w wyniku połączenia przyimka z w tej jego funkcji, w której rządzi on dopełniaczem (z domu) i przyimka pod» 1. «wiąże się z czynnością, która ma kierunek od miejsca pod czymś ku górze, w dół lub w dal» Włosy wysuwały… …

    Słownik języka polskiego

  • 23sterować — ndk IV, sterowaćruję, sterowaćrujesz, sterowaćruj, sterowaćował, sterowaćowany 1. «nadawać statkowi lub samolotowi kierunek za pomocą steru; nadawać kierunek łódce za pomocą wiosła» Sterować żaglówką, statkiem. 2. «oddziaływać na jakiś mechanizm …

    Słownik języka polskiego

  • 24strukturalizm — m IV, D. u, Ms. strukturalizmzmie, blm 1. «teoria i kierunek badań w filozofii, językoznawstwie, nauce o literaturze, psychologii, biologii i innych naukach, kładące nacisk na analizę struktury badanych zjawisk, a nie na ich genezę» 2. jęz.… …

    Słownik języka polskiego

  • 25ustawić — dk VIa, ustawićwię, ustawićwisz, ustaw, ustawićwił, ustawićwiony ustawiać ndk I, ustawićam, ustawićasz, ustawićają, ustawićaj, ustawićał, ustawićany 1. «stawiając umieścić na czymś jakiś przedmiot w określonej pozycji; rzadziej: postawić kogoś w… …

    Słownik języka polskiego

  • 26wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …

    Słownik języka polskiego

  • 27wschód — m IV, D. wschodu, Ms. wschodzie; lm M. wschody 1. «ukazanie się Słońca nad horyzontem; wczesna pora dnia, wczesny ranek» Piękny wschód słońca. Wschód słońca nad jeziorem, nad morzem. Podziwiać wschód słońca. Wstać o wschodzie słońca. ◊ O… …

    Słownik języka polskiego

  • 28wykręcić — dk VIa, wykręcićcę, wykręcićcisz, wykręcićkręć, wykręcićcił, wykręcićcony wykręcać ndk I, wykręcićam, wykręcićasz, wykręcićają, wykręcićaj, wykręcićał, wykręcićany 1. «kręcąc odłączyć coś od czegoś, wyjąć, wyciągnąć coś skądś ruchem obrotowym»… …

    Słownik języka polskiego

  • 29wytknąć — dk Va, wytknąćtknę, wytknąćtkniesz, wytknąćtknij, wytknąćtknął, wytknąćtknęła, wytknąćtknęli, wytknąćtknięty, wytknąćtknąwszy wytykać ndk I, wytknąćam, wytknąćasz, wytknąćają, wytknąćaj, wytknąćał, wytknąćany 1. «wysunąć, wystawić, wysadzić na… …

    Słownik języka polskiego

  • 30zawrócić — dk VIa, zawrócićcę, zawrócićcisz, zawrócićwróć, zawrócićcił, zawrócićcony zawracać ndk I, zawrócićam, zawrócićasz, zawrócićają, zawrócićaj, zawrócićał, zawrócićany 1. «zmienić kierunek drogi na przeciwny temu, w którym się szło lub jechało; pójść …

    Słownik języka polskiego