kierunek

  • 111darwinizm — ż IV, D. u, Ms. darwinizmzmie, blm «teoria ewolucji stworzona przez Darwina, wyjaśniająca powstawanie gatunków doborem naturalnym i walką o byt w populacjach jednego gatunku oraz dostosowywaniem się do środowiska; nauka o ogólnych prawach… …

    Słownik języka polskiego

  • 112deflektor — m IV, D. a, Ms. deflektororze; lm M. y 1. bud. «nasada u wylotu komina lub kanału wentylacyjnego, służąca do wzmożenia ciągu; wywietrznik» 2. techn. «w maszynach i urządzeniach: odpowiednio ukształtowany element z blachy zmieniający kierunek… …

    Słownik języka polskiego

  • 113deizm — m IV, D. u, Ms. deizmzmie, blm «kierunek filozoficzno teologiczny (także stanowisko światopoglądowe) powstały w okresie Oświecenia, uznający Boga za stwórcę i prawodawcę, ale odrzucający jego bezpośrednie kierownictwo światem, wiarę w cuda i… …

    Słownik języka polskiego

  • 114determinować — ndk IV, determinowaćnuję, determinowaćnujesz, determinowaćnuj, determinowaćował, determinowaćowany «określać, wyznaczać» Czynniki determinujące kierunek rozwoju. Różne względy determinowały jego sposób postępowania. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 115dezurbanizacja — ż I, DCMs. dezurbanizacjacji, blm «zjawisko zanikania miejskich form osadnictwa; kierunek ideowy w urbanistyce, powstały w początkach XX w., jako protest przeciw niefunkcjonalnym i zbyt zagęszczonym formom zabudowy miejskiej» …

    Słownik języka polskiego

  • 116dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …

    Słownik języka polskiego

  • 117dośrodkowy — «skierowany do środka» Dośrodkowe drogi nerwowe. Kierunek dośrodkowy. ∆ fiz. Siła dośrodkowa «siła skierowana ku środkowi krzywizny toru, po której porusza się ciało» ∆ med. Nerwy dośrodkowe «nerwy przewodzące podniety od części obwodowych ciała… …

    Słownik języka polskiego

  • 118droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …

    Słownik języka polskiego

  • 119dryblować — ndk IV, dryblowaćluję, dryblowaćlujesz, dryblowaćluj, dryblowaćował, dryblowaćowany sport. «w piłce nożnej i hokeju: posuwać piłkę przed sobą lekkimi kopnięciami lub ruchami kija hokejowego zmieniając niespodziewanie jej kierunek» ‹ang.› …

    Słownik języka polskiego

  • 120dyfuzjonizm — m IV, D. u, Ms. dyfuzjonizmzmie, blm «kierunek w etnografii i etnologii uznający zapożyczenie i przenikanie wytworów kulturowych z jednej grupy do drugiej za główny czynnik postępu kultury» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego