kibirli
1kibirli — sf. Kendini büyük gören, büyüklenen, gururlu Kara, kuru, kibirli, kazık gibi bir kadın! H. E. Adıvar …
2MASBU' — Kibirli, gururlu, mağrur. Kendini beğenmi …
3MEZHÜVV — Kibirli, gururlu …
4MUHAŞŞİ' — Kibirli bir kimsenin kibir ve gururunu kıran …
5MÜTEFER'İN — Kibirli, mağrur. * Fir avun tavrı takınan, fir avunlaşan …
6MÜTEKEBBİR — Kibirli. Büyüklenen. Tekebbür eden. * Esmâ i İlâhiyeden olup, Allah ın büyüklük ve azametini ifade eder …
7TEBAHTUR — Dalgalanmak, dalgalanır olma. * Kibirlenerek yürüme, kibirli kibirli yürüme …
8adam — is., Ar. ādem 1) İnsan 2) Erkek kişi, kadın karşıtı İyi bir adam isterse, babası da verirse, varacak. M. Ş. Esendal 3) Birinin yanında ve işinde bulunan kimse Kendisi gayet kibirli, öfkeli olduğu için hizmetçileri ve adamları korkarlar. K. Tahir… …
9azametli — sf. 1) Ulu, çok büyük 2) Gururlu 3) Görkemli, heybetli 4) Debdebeli 5) Çalımlı, kurumlu Hatta biraz da azametli, kibirli muamelesi bana epeyce garip görünmüştü doğrusu. Y. K. Karaosmanoğlu …
10başı havada — sf. 1) Sevinçli (kimse) 2) Kibirli, gururlu (kimse) …