kaszel

  • 21kaszlać — ndk IX, kaszlaćlę, kaszlaćlesz, kaszl a. kaszlaćlaj, kaszlaćlał kaszleć ndk XI, kaszlaćlę, kaszlaćlesz, kaszl a. kaszlaćlaj, kaszlaćleli kaszlnąć dk Va, kaszlaćnę, kaszlaćniesz, kaszlaćnij, kaszlaćnął, kaszlaćnęła, kaszlaćnęli, kaszlaćnąwszy… …

    Słownik języka polskiego

  • 22kaszlowy — przym. od kaszel …

    Słownik języka polskiego

  • 23kokluszowy — przym. od koklusz Kaszel kokluszowy …

    Słownik języka polskiego

  • 24krztuścowy — przym. od krztusiec Kaszel krztuścowy …

    Słownik języka polskiego

  • 25lekarstwo — n III, Ms. lekarstwowie; lm D. lekarstwoarstw «substancja chemiczna (lub zespół substancji) mająca pochodzenie roślinne, zwierzęce lub otrzymywana syntetycznie, stosowana w lecznictwie w celu zapobiegania chorobom, ich zwalczania, łagodzenia… …

    Słownik języka polskiego

  • 26męczyć — ndk VIb, męczyćczę, męczyćczysz, męcz, męczyćczył, męczyćczony 1. «zadawać komuś męki, torturować kogoś, sprawiać cierpienia fizyczne lub moralne, znęcać się nad kimś» Męczyć zwierzęta. 2. «powodować zmęczenie, sprawiać przykrość, wyczerpywać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 27napadowy — med. «mający charakter napadu, ataku; zjawiający się nagle, nieciągły» Napadowy kaszel. Napadowe kołatanie serca. Napadowe drętwienie, mrowienie dłoni i palców …

    Słownik języka polskiego

  • 28napastować — I ndk IV, napastowaćtuję, napastowaćtujesz, napastowaćtuj, napastowaćował, napastowaćowany 1. «występować (słownie) przeciw komuś; zwalczać, prześladować kogoś» Napastować przeciwników. Napastować kogoś w prasie, na zebraniach. 2. «narzucać komuś …

    Słownik języka polskiego

  • 29oskrzelowy — przym. od oskrzele Kaszel oskrzelowy. Dychawica oskrzelowa …

    Słownik języka polskiego

  • 30pierś — ż V, DCMs. pierśrsi; lm M. pierśrsi, D. pierśrsi 1. (lm często w zn. lp) «u ludzi i niektórych zwierząt: przednia, górna część tułowia zawierająca płuca i serce» Szeroka, muskularna, owłosiona pierś. Opuścić, schylić głowę na piersi. Przytulić,… …

    Słownik języka polskiego