kaszel

  • 11bronchitowy — przym. od bronchit Kaszel bronchitowy …

    Słownik języka polskiego

  • 12chrypliwy — «spowodowany chrypą; ochrypły» Chrypliwy głos, kaszel …

    Słownik języka polskiego

  • 13chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… …

    Słownik języka polskiego

  • 14długi — dłudzy, dłuższy 1. «mający pewien wymiar liniowy (od punktu do punktu)» Rów długi na trzy kilometry a. rów trzy kilometry długi. Suknia długa po kostki. Warkocz długi do kolan. 2. «mający duży, znaczny wymiar wzdłuż; daleko ciągnący się,… …

    Słownik języka polskiego

  • 15dusić — ndk VIa, duszę, dusisz, duś, dusił, duszony 1. «chwytać, cisnąć za gardło, przemocą zatykać nos i usta uniemożliwiając oddychanie» Morderca dusił swe ofiary. Wilk dusi owce. Lis dusi kury. 2. «utrudniać, tamować oddech; podrażniać drogi… …

    Słownik języka polskiego

  • 16dychawiczny — dychawicznyni «cierpiący na dychawicę, wywołany tą chorobą; astmatyczny, dyszący» Dychawiczny kaszel, oddech. Dychawiczne dziecko. Dychawiczny chłopiec. Dychawiczny koń …

    Słownik języka polskiego

  • 17flegmisty — «mający cechy flegmy, gęsty, lepki, ciągnący się; śluzowy, pełen flegmy» Flegmisty kaszel. Flegmisty osad …

    Słownik języka polskiego

  • 18głuchy — głusi, głuchychszy 1. «nie mający zdolności słyszenia; nie słyszący lub źle słyszący» Głuchy od urodzenia. Głuchy jak pień. przen. «nie zwracający na coś uwagi, nie reagujący, obojętny» Głuchy na czyjeś perswazje, prośby. Głuchy na głos rozsądku …

    Słownik języka polskiego

  • 19gruźliczy — przym. od gruźlica Ogniska, zmiany gruźlicze. Kaszel, rumieniec gruźliczy …

    Słownik języka polskiego

  • 20kaszelek — m III, D. kaszeleklku, N. kaszeleklkiem; rzad. lm M. kaszeleklki zdr. od kaszel …

    Słownik języka polskiego