karga

См. также в других словарях:

• karga — karga, I, 254, 425; I I, 26 …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

• karga — 1. is., İt. carga 1) Bir şeyin asıl durumunu yitirerek baş aşağı olması 2) den. Yelkenleri toplama Birleşik Sözler karga tulumba Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller karga etmek 2. is., hay. b. Kargagillerden, kanatları geniş, tüyleri kara renkte,… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga tulumba — zf., İt. carga tromba Birkaç kişi birini yakalayıp elleri üstünde havaya kaldırarak Onu karga tulumba götürdüler. Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller karga tulumba etmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga burun — sf., rnu Burnu karga gagasına benzeyen (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga tulumba etmek — birkaç kişi, birini kollarından bacaklarından tutup kaldırmak Emine kalkmak istemiyor, boyuna hıçkırıyordu. Ötekiler hep bir olup onu karga tulumba edince yanıma getirdiler. O. C. Kaygılı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga — scom. (1) liesas, aukšto ūgio žmogus: Čia merga tikra karga Blnk …   Dictionary of the Lithuanian Language

• karga düleği — is., hlk. Acı hıyar …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga yürüyüşü — is., sp. Çömelmiş durumda, çift ayakla sıçrayarak yapılan yürüyüş …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga bok yemeden — kaba çok erken bir saatte …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga etmek — 1) tulumbanın kurumuş kösele supaplarını ıslatarak şişirmek için üzerinden su döküp kolu işletmek 2) bir geminin serenlerini daha az yer tutsun diye veya yas belirtisi olarak eğik bir duruma getirmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• karga gibi — çok zayıf ve esmer (kimse) …   Çağatay Osmanlı Sözlük