-
1 тупой
kör,küt; kalın kafalı* * *1) kör; kütтупо́й нож — kör bıçak
тупа́я иго́лка — (burnu) küt iğne
2) kütту́фли с тупы́ми носа́ми — küt burunlu iskarpin
тупо́й нос ло́дки — kayığın küt burnu
3) kalın kafalıтупо́й челове́к — kalın kafalı kişi
он туп, как бревно́ — разг. meşe odunudur
••тупо́й у́гол — мат. geniş açı
-
2 твердолобый
-
3 тупица
kalın kafalı,budala* * *м, ж, разг.kalın kafa / kafalı, budala -
4 тупоголовый
-
5 тупоумный
-
6 упрямый
dik kafalı,inatçı; ısrarlı* * *1) inatçı, dik kafalıон о́чень упря́м — çok inatçıdır
он упря́м как осёл — onda katır inadı var
2) (упорный, настойчивый) ısrarlı -
7 башка
-
8 большеголовый
-
9 голова
baş,kafa; beyin,akıl,zekâ* * *ж1) врз baş; kafa; kelle (сахару, сыру)подня́ть го́лову — başını / kafasını (yukarı) kaldırmak; перен. baş(ını) kaldırmak
заби́ть мяч голово́й — спорт. kafa (vuruşu) ile gol atmak
идти́ в голове́ коло́нны — kolun başında yürümek
сто голо́в скота́ — yüz baş hayvan
со́лнце уже́ бы́ло / стоя́ло (у нас) над голово́й — güneş tepemize dikilmişti
2) kafaон па́рень с голово́й — kafalı bir çocuktur
све́тлая голова́ — aydın kafa
у него́ тупа́я голова́ — kalın kafalıdır
будь у неё голова́ (на плеча́х) — onda kafa olsa
у него́ голова́ хорошо́ рабо́тает — kafası işliyor / iyi çalışıyor
••в пе́рвую го́лову — ilk önce, en başta
на све́жую го́лову — dinç kafayla
с головы́ до ног — baştan ayağa; tepeden tırnağa (kadar)
дал я ему́ де́нег, да на свою́ го́лову — ona para verdim de kendime ettim
вы́брось э́то из головы́! — bunu aklından çıkar!
заплати́ть головой за что-л. — bir şeyi canı ile ödemek
и в го́лову не прихо́дить — hiç aklına gelmemek, aklından bile geçmemek
идти́ голова́ в го́лову — atbaşı (beraber) gitmek
лома́ть го́лову над чем-л. — kafa patlatmak / yormak
не выходи́ть из головы́ — aklından çıkmamak
потеря́ть го́лову — aklı başından gitmek
склони́ть го́лову — baş eğmek;
уда́рить в го́лову (о вине) — başına vurmak
тео́рия, поста́вленная с ног на́ го́лову — baş aşağı duran bir teori
сам себе́ голова́ — başına buyruk
кому́ могло́ прийти́ в го́лову, что... ? —... kimin aklına gelirdi?
эх, голова́ (твоя́) садо́вая! — разг. hey kuru kafa!
пусть у него́ голова́ боли́т! — onun başı ağrısın!
у него́ дел вы́ше головы́ — işi başından aşkın
дурна́я голова́ нога́м поко́я не даёт — погов. akılsız başın cezasını ayak çeker
-
10 закал
м, в соч.лю́ди ста́рого зака́ла — eski zaman adamları, eski kafalı adamlar
-
11 пустоголовый
boş / kof kafalı -
12 светлый
1) врз aydınlık; aydın; parlakсве́тлая ко́мната — aydınlık oda
све́тлый луч — parlak ışın
све́тлое у́тро — aydın sabah
све́тлое бу́дущее — перен. aydınlık / nurlu gelecek
в те све́тлые дни — перен. o aydınlık günlerde
э́то был челове́к со све́тлой голово́й — перен. aydınlık kafalı bir insandı
2) açık renkсве́тлый костю́м — açık renk kostüm
кра́ска ста́ла светле́е — baya açıldı
3) berrak, duru; saydam, şeffaf ( о стекле)све́тлый ручеёк — suyu berrak bir derecik
вода́ ста́ла светле́е — su berraklaştı
••све́тлая па́мять о нём... — onun aziz hatırası...
све́тлый шрифт — полигр. beyaz harfler
-
13 смышлёный
разг.varışlı, zeki, kafalı -
14 узколобый
-
15 упрямец
м, разг.inatçı, dik kafalı adam
См. также в других словарях:
kafalı — sf. 1) Kafası olan 2) Kafası herhangi bir biçimde olan Çıkık kafalı. 3) mec. Bilgili, kavrayışlı ve anlayışlı Kafalı adam. Birleşik Sözler boş kafalı dar kafalı dibek kafalı dikkafalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
dar kafalı — sf. Kavrayışı az, anlayışı kıt, yenilikleri benimseyecek yetenekten yoksun (kimse) Bu derece taassup gösterecek bir dar kafalı olmamalı idi. F. R. Atay … Çağatay Osmanlı Sözlük
dibek kafalı — sf., hlk. Anlayışsız, kaba, budala (kimse) O dibek kafalı Sülükoğlu nu hasedinden çatlatacağız. E. E. Talu … Çağatay Osmanlı Sözlük
eşek kafalı — sf. Kalın kafalı, anlayışsız, kavrayışsız (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
kalın kafalı — sf. 1) Geç veya güç anlayan, gabi A, sen de ne kalın kafalı herifsin. H. R. Gürpınar 2) Budala, aptal, anlayışsız … Çağatay Osmanlı Sözlük
boş kafalı — sf. Akılsız veya bilgisiz Dıragon lakaplı Hacı Muslu Efendi nin oğlu Dinçer e gelince yakışıklı delikanlıydı ama boş kafalıydı. R. H. Karay … Çağatay Osmanlı Sözlük
eski kafalı — sf. Günün düşünce ve yaşayışına ayak uyduramayan (kimse) Bu eski kafanın nasihatlerinden yıldığı için pek naçar kaldığı anlarda bu kapıyı çalar. H. R. Gürpınar … Çağatay Osmanlı Sözlük
et kafalı — sf. 1) Anlayışsız, kaba 2) Budala, enayi … Çağatay Osmanlı Sözlük
geri kafalı — sf. Yenilikleri istemeyen, eskiye bağlı (kimse) … Çağatay Osmanlı Sözlük
horoz kafalı — is., şaka Horoz akıllı … Çağatay Osmanlı Sözlük
kabak kafalı — sf. 1) Saçları dökülmüş, dazlak 2) mec. Aptal, budala … Çağatay Osmanlı Sözlük