kłujący

  • 1świerk kłujący — dygioji eglė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Pušinių šeimos dekoratyvinis augalas (Picea pungens), paplitęs Šiaurės Amerikoje. atitikmenys: lot. Picea pungens angl. blue spruce; Colorado blue spruce; Colorado spruce vok. Blau Fichte; Stech… …

    Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • 2żądło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. żądłodle; lm D. żądłodeł {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} organ kłujący samic niektórych owadów, znajdujący się na końcu ich odwłoka, wydzielający jad, służący do celów zaczepnych… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 3ciernisty — «mający ciernie, pełen cierni, kolców; kolczasty, kłujący; rzadko: zarosły cierniami» Ciernisty krzew głogu. Cierniste płetwy ryby. Włóczę się po wietrznych wrzosach i polach ciernistych. (Słowacki) ∆ bot. Wilżyna ciernista «Ononis spinoza,… …

    Słownik języka polskiego

  • 4kąśliwy — kąśliwywi «skłonny do kąsania; kąsający, kłujący, gryzący, cięty» Kąśliwe bąki. przen. «uszczypliwy, złośliwy» Kąśliwe uwagi …

    Słownik języka polskiego

  • 5kolczasty — «mający kolce; kłujący» Kolczaste krzewy. Kolczaste ostrogi. ∆ Drut kolczasty «drut z kolcami używany na ogrodzenia, przeszkody, zasieki przed okopami itp.» ∆ roln. Brona kolczasta → kolczatka w zn. 2 przen. «niemiły, niegrzeczny, zgryźliwy,… …

    Słownik języka polskiego

  • 6kolka — I ż III, CMs. kolkalce; lm D. kolkalek 1. «ostry, kłujący wyrostek rośliny; cierń, kolec; w lm: suche igliwie» Jakaś kolka weszła mu w palec. Grabili zeschłe liście i kolki. 2. zool. «Gasterosteus aculeatus, drobna ryba z rodziny cierników, o… …

    Słownik języka polskiego

  • 7ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …

    Słownik języka polskiego

  • 8ościsty — 1. «o rybach i mięsie rybim: mający wiele ości» Ościsty leszcz. 2. «o roślinach: pokryty ościami, plewami, kolcami; kłujący, kolący» Oścista pszenica. 3. «o pieczywie: zawierający w sobie ości, plewy itp.» Ościsty chleb …

    Słownik języka polskiego

  • 9pikador — m IV, DB. a, Ms. pikadororze; lm M. pikadororzy ( owie), DB. ów «konny zapaśnik w walce byków, kłujący byka za pomocą długiej piki i zmuszający w ten sposób zwierzę do atakowania toreadora» ‹hiszp.› …

    Słownik języka polskiego

  • 10tępy — tępypi 1. «mający nieostrą, nie wyostrzoną krawędź, część służącą do cięcia; źle tnący, słabo kłujący; nieostry, nie naostrzony» Tępe nożyczki, narzędzia. Tępy nóż. ◊ Tępy cios, tępe uderzenie «cios, uderzenie zadane czymś nieostrym, nie tnącym»… …

    Słownik języka polskiego