kłopotać kogoś czymś

  • 1kłopotać — ndk IX, kłopotaćoczę a. kłopotaćocę, kłopotaćoczesz, kłopotaćocz, kłopotaćotał rzad. «sprawiać komuś kłopot, niepokoić, trapić» Kłopotał kogoś swymi sprawami. kłopotać się «troszczyć się o coś, martwić się, niepokoić, trapić się czymś» O… …

    Słownik języka polskiego

  • 2głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …

    Słownik języka polskiego

  • 3suszyć — ndk VIb, suszyćszę, suszyćszysz, susz, suszyćszył, suszyćszony «czynić suchym, pozbawiać coś wilgoci przez spowodowanie odparowywania wody w wyższej temperaturze, wytworzonej sztucznie w zamkniętym pomieszczeniu lub w warunkach naturalnych na… …

    Słownik języka polskiego

  • 4być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …

    Słownik języka polskiego

  • 5łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… …

    Słownik języka polskiego

  • 6wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7zdjąć — dk Xc, zdejmę, zdejmiesz, zdejmij, zdjął, zdjęła, zdjęli, zdjęty, zdjąwszy zdejmować ndk IV, zdjąćmuję, zdjąćmujesz, zdjąćmuj, zdjąćował, zdjąćowany 1. «ściągnąć, zsunąć coś co jest nałożone na coś, na kogoś (zwykle ubranie, obuwie),… …

    Słownik języka polskiego