kłamać

  • 51kłamanie — n I rzecz. od kłamać …

    Słownik języka polskiego

  • 52kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… …

    Słownik języka polskiego

  • 53łajdacko — przysłów. od łajdacki Kłamać łajdacko. Postąpić łajdacko …

    Słownik języka polskiego

  • 54łgać — ndk IX, łżę, łżesz, łżyj, łgał, łgany pot. «mówić nieprawdę; kłamać» Nie mogą ci wierzyć, bo ciągle łżesz. ◊ Łgać na potęgę, ile wlezie, jak z nut; łże, aż się kurzy, jak najęty, jak pies «łgać (łże) bezczelnie, bez zająknienia» …

    Słownik języka polskiego

  • 55mataczyć — ndk VIb, mataczyćczę, mataczyćczysz, mataczyćtacz, mataczyćczył przestarz. «posługiwać się matactwami, kłamać; wichrzyć, oszukiwać, kręcić» …

    Słownik języka polskiego

  • 56mijać — ndk I, mijaćam, mijaćasz, mijaćają, mijaćaj, mijaćał, mijaćany minąć dk Vb, minę, miniesz, miń, minął, minęła, minęli, minięty a. miniony, minąwszy 1. «przechodzić, przejeżdżać, przesuwać się obok kogoś, czegoś, zostawiając za sobą kogoś, coś»… …

    Słownik języka polskiego

  • 57oduczyć — dk VIb, oduczyćuczę, oduczyćuczysz, oduczyćucz, oduczyćuczył, oduczyćuczony oduczać ndk I, oduczyćam, oduczyćasz, oduczyćają, oduczyćaj, oduczyćał, oduczyćany «wpłynąć na kogoś w taki sposób, żeby poniechał nabytych przyzwyczajeń, stracił… …

    Słownik języka polskiego

  • 58pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… …

    Słownik języka polskiego

  • 59prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… …

    Słownik języka polskiego

  • 60proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… …

    Słownik języka polskiego