jurator
1jurător — JURĂTÓR, OÁRE, jurători, oare, s.m. şi f. (Înv şi pop.) Persoană care jură în calitate de martor în faţa unei instanţe judiciare. – Jura + suf. ător. Trimis de cata, 02.03.2002. Sursa: DEX 98 jurătór s. m., pl. jurătóri Trimis de siveco,… …
2JURATOR — apud Plaut. Panuli Prol. v. 56 et 58. argumentum hob hic censebitur Vos iuratores estis, quaeso operam date: Nomen eorum, qui Censori censum agenti aderant, alias Adiuratores appellati. Suet. Aug. c. 39. Impetratisque a Senatu decem adiutoribus,… …
3jurãtór — s. m., pl. jurãtóri …
4Jurator — Ju|ra|tor der; s, ...oren <aus lat. iurator »(vereidigter) Schätzer«> (veraltet) 1. vereidigter Schätzer, Wertsachverständiger. 2. jmd., der mit seinem Eid die Wahrheit des Eides des Angeklagten beschwört; Eideshelfer (Rechtsw.) …
5jurator — /jareytar/ A juror; a compurgator (q.v.) …
6jurator — /jareytar/ A juror; a compurgator (q.v.) …
7jurator — A juror or member of a jury; a compurgator. See distringas juratores …
8jurator — …
9Veritas habenda est in jurator; justitia et judicium in judice — Truth should be possessed by a juror; justice and judgment by a judge …
10Juror — Ju ror, n. [F. jureur one who takes oath, L. jurator a swearer, fr. jurare, jurari, to swear. See {Jury}, n.] [1913 Webster] 1. (Law) A member of a jury; a juryman. [1913 Webster] I shall both find your lordship judge and juror. Shak. [1913… …