jeźdźca

  • 1arkan — m IV, D. u, Ms. arkannie; lm M. y «długi sznur zakończony pętlą, przywiązywany zwykle do siodła jeźdźca; używany przez pasterzy i ludy koczownicze do chwytania zwierząt, szczególnie koni» ‹tur.› …

    Słownik języka polskiego

  • 2jeździec — m II, D. jeźdźca 1. B.=D., W. jeźdźcze; lm M. jeźdźcy, DB. jeźdźców «człowiek jeżdżący na jakimś zwierzęciu wierzchowym, zwłaszcza na koniu, uprawiający jazdę konną» Jeździec pędzi, galopuje. Jeźdźcy dosiedli koni. 2. B.=M.; lm MB. jeźdźce środ.… …

    Słownik języka polskiego

  • 3pomnik — m III, D. a, N. pomnikkiem; lm M. i «dzieło rzeźbiarskie lub architektoniczno rzeźbiarskie w formie posągu, obelisku, płyty, budowli itp., wzniesione ku czci jakiejś osoby, dla upamiętnienia jakiegoś wydarzenia» Kamienny, marmurowy pomnik. Pomnik …

    Słownik języka polskiego

  • 4ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …

    Słownik języka polskiego

  • 5przytłoczyć — dk VIb, przytłoczyćczę, przytłoczyćczysz, przytłoczyćtłocz, przytłoczyćczył, przytłoczyćczony przytłaczać ndk I, przytłoczyćam, przytłoczyćasz, przytłoczyćają, przytłoczyćaj, przytłoczyćał, przytłoczyćany «przygnieść, przycisnąć; przywalić»… …

    Słownik języka polskiego

  • 6siodło — n III, Ms. siodłodle; lm D. siodłodeł 1. «siedzenie ze skóry i włosia, wkładane na grzbiet konia do jazdy wierzchem» Wskoczyć na siodło. Zachwiać się w siodle. Poprawić się, umieścić się w siodle, na siodle. Wysadzić jeźdźca z siodła. ∆ Koń pod… …

    Słownik języka polskiego

  • 7strzemię — n V, D. strzemięmienia; lm M. strzemięmiona, D. strzemięmion 1. «jeden z dwóch metalowych pałąków zawieszonych na rzemieniach po obu stronach siodła, służących jako oparcie dla stóp jeźdźca» Wsunąć nogę w strzemię. Unieść się w strzemionach.… …

    Słownik języka polskiego

  • 8unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 9utrząść — dk XI, utrzęsę, utrzęsiesz, utrząś a. utrzęś, utrząsł, utrzęsła, utrzęśli, utrzęsiony, utrząsłszy utrząsnąć dk Va, utrząśćnę, utrząśniesz, utrząśnij, utrząśćnął, utrząśćnęła, utrząśćnęli, utrząśnięty, utrząśćnąwszy utrząsać ndk I, utrząśćam,… …

    Słownik języka polskiego

  • 10zrzucić — dk VIa, zrzucićcę, zrzucićcisz, zrzuć, zrzucićcił, zrzucićcony zrzucać ndk I, zrzucićam, zrzucićasz, zrzucićają, zrzucićaj, zrzucićał, zrzucićany 1. «spychając usunąć, strącić coś skądś; gwałtownym ruchem zepchnąć, spuścić coś z góry na dół;… …

    Słownik języka polskiego