języki

  • 81indonezyjski — indonezyjskiscy «odnoszący się do Indonezji, mieszkańców Indonezji» ∆ Język indonezyjski «oficjalny język mieszkańców Indonezji, wywodzący się z malajskiego» ∆ Języki indonezyjskie «podrodzina języków należąca do rodziny austronezyjskiej,… …

    Słownik języka polskiego

  • 82kaukaski — przym. od Kaukaz Ludy kaukaskie. Języki kaukaskie. ∆ zootechn. Bydło kaukaskie «rasa drobnego bydła o umaszczeniu czarnym lub czerwonym, wyhodowana na terenie Kaukazu» …

    Słownik języka polskiego

  • 83koci — «dotyczący kota, zwykle kota domowego; taki jak u kota» Koci krok, ogon. Kocie oczy. Kocia rodzina. Kocia zwinność. ∆ Kocie języki, łapki «kruche ciastka albo czekoladki, płaskie, o wydłużonym kształcie» ∆ Kocie łby «bruk z kamienia polnego» ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 84lechicki — lechickiccy 1. jęz. dziś tylko jako terminy językoznawcze: Języki lechickie, grupa językowa lechicka «północna grupa języków zachodniosłowiańskich obejmująca język polski oraz dialekty dawnych Pomorzan i Połabian» 2. daw. «polski» Naród lechicki …

    Słownik języka polskiego

  • 85łużycki — łużyckiccy «dotyczący Łużyc, pochodzący z Łużyc, związany z Łużycami» Serbowie łużyccy. Języki łużyckie (górnołużycki i dolnołużycki). ∆ Kultura łużycka «kultura epoki brązu na terenie Łużyc, Polski, płn. Moraw i Słowacji, powstała w połowie… …

    Słownik języka polskiego

  • 86mongolski — mongolskiscy «dotyczący Mongołów (narodu w Azji Środk.wej), właściwy Mongołom» Języki, ludy mongolskie. Literatura, kultura mongolska. Pismo mongolskie. ∆ antr. Fałda mongolska «fałda skóry zakrywająca od góry po wewnętrznej stronie oka górną… …

    Słownik języka polskiego

  • 87morfologicznie — przysłów. od morfologiczny (tylko w zn. 1 3) a) w zn. 1: Gatunki różniące się morfologicznie. b) w zn. 2: Skały morfologicznie różne. c) w zn. 3: Języki pokrewne morfologicznie …

    Słownik języka polskiego

  • 88nowożytny — nowożytnyni «dotyczący czasów od końca XV w. po dzień dzisiejszy; pochodzący z tej epoki, żyjący w tej epoce, właściwy tej epoce; współczesny» Historia nowożytna. Języki nowożytne. Czasy nowożytne …

    Słownik języka polskiego

  • 89ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …

    Słownik języka polskiego

  • 90poznać — dk I, poznaćznam, poznaćznasz, poznaćznają, poznaćznaj, poznaćznał, poznaćznany poznawać ndk IX, poznaćznaję, poznaćznajesz, poznaćwaj, poznaćwał, poznaćwany 1. «przeniknąć coś myślą, uświadomić sobie związki, zależności między elementami czegoś; …

    Słownik języka polskiego