języki

  • 21kentum — ndm ∆ Języki kentum «grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska k zachowuje swoje brzmienie, nie ulegając procesowi uprzednienia i asybilacji; języki kentumowe» ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 22morowy — I 1. «zrobiony z mory» Morowa suknia, morowe wstążki. 2. «podobny z połysku i deseniu do mory, taki jak mora» Morowy deseń. II morowywi 1. przestarz. «niosący, powodujący mór» ∆ Morowe powietrze, morowa zaraza «dżuma» ◊ dziś żywe: Unikać, strzec… …

    Słownik języka polskiego

  • 23pokrewny — pokrewnyni «podobny pod jakimś względem do kogoś, czegoś, mający wspólne lub podobne cechy z kimś, z czymś, zbliżony do kogoś, czegoś; wskazujący na wspólne pochodzenie» Pokrewne usposobienia. Pokrewne charaktery, dusze. Pokrewne nauki. Pokrewne… …

    Słownik języka polskiego

  • 24romański — romańskiscy 1. «powstały, wyrosły na gruncie starożytnej kultury rzymskiej; związany z kulturą starorzymską» Cywilizacja romańska. Pismo romańskie. ∆ Języki romańskie «języki wywodzące się z łaciny ludowej; należą do nich m.in.: rumuński, włoski …

    Słownik języka polskiego

  • 25ruski — + ruscy «dotyczący Rusi średniowiecznej wschodniej Słowiańszczyzny; potocznie także: rosyjski» Ziemie ruskie. Książęta ruscy. ∆ Języki ruskie «języki wschodniosłowiańskie: rosyjski, ukraiński, białoruski, zwłaszcza w ich wcześniejszym okresie… …

    Słownik języka polskiego

  • 26satemowy — przym. od satem ∆ Języki satemowe «języki satem» …

    Słownik języka polskiego

  • 27semicki — przym. od Semita Ludy semickie. ∆ Języki semickie «języki wywodzące się z zachodniej Azji, tworzące wraz z chamickimi rodzinę językową; dzielą się na trzy główne grupy: wschodnią wymarłą, północno zachodnią, z językami: kananejskim, aramejskim i… …

    Słownik języka polskiego

  • 28syntetyczny — 1. «łączący w jedną całość, ogarniający całość; uogólniający, całościowy» Pojęcia syntetyczne. Syntetyczne ujęcie pracy, zagadnienia. ∆ Języki syntetyczne «języki fleksyjne» 2. «otrzymywany sztucznie przez syntezę (w przeciwieństwie do związków… …

    Słownik języka polskiego

  • 29ugrofiński — ugrofińskiscy «dotyczący Ugrofinów, rodziny ludów żyjących we wschodniej Europie i zachodniej Azji (dziś reprezentowany m.in. przez Węgrów i Finów)» ∆ Języki ugrofińskie «najważniejsza nieindoeuropejska rodzina języków w Europie, obejmująca… …

    Słownik języka polskiego

  • 30brać – wziąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}do siebie {{/stl 13}}{{stl 7}} interpretować czyjąś wypowiedź jako negatywną, złośliwą aluzję do siebie, do swojego zachowania; nadmiernie przejmować się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszystkie uwagi szefa brał… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień