języki

  • 11indoeuropejski — indoeuropejskiscy «wywodzący się z praindoeuropejskiej wspólnoty językowej, stanowiący jej kontynuację» ∆ etn. Ludy indoeuropejskie «grupa ludów zamieszkujących głównie Europę i południowo zachodnią Azję, wyróżniona na podstawie kryteriów… …

    Słownik języka polskiego

  • 12satem — ndm ∆ jęz. Języki satem «języki, w których hipotetyczne praindoeuropejskie k palatalne przeszło w s (np. staroperskie sat∂m = sto), a g palatalne w z; języki satemowe» …

    Słownik języka polskiego

  • 13język — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} silnie umięśniony narząd występujący na dnie jamy ustnej kręgowców, mieszczący narządy smaku (kubki smakowe), odgrywający ważną rolę przy… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 14dostać się — 1. Coś dostało się w czyjeś ręce, do czyichś rąk «coś znalazło się niespodziewanie w czyimś posiadaniu»: Jeśli program ten dostałby się do rąk piratów komputerowych, mogliby oni skutecznie zaatakować jakikolwiek na świecie bank i jego klientów.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 15dostawać się — 1. Coś dostało się w czyjeś ręce, do czyichś rąk «coś znalazło się niespodziewanie w czyimś posiadaniu»: Jeśli program ten dostałby się do rąk piratów komputerowych, mogliby oni skutecznie zaatakować jakikolwiek na świecie bank i jego klientów.… …

    Słownik frazeologiczny

  • 16złośliwy — Złośliwe języki «o osobach obmawiających, szkalujących kogoś»: Złośliwe języki na dworze – przypomina młodsza siostra – szeptały o Fedrze, Tezeuszu i Hipolicie... E. Cechnicka, Znak. Mieć złośliwy język, języczek zob. język 7 …

    Słownik frazeologiczny

  • 17alternacyjny — przym. od alternacja (zwykle w zn. 3) ∆ Języki alternacyjne «języki (np. arabski, hebrajski), w których alternacja samogłoski pierwiastkowej wyrazu jest głównym środkiem wyrażania jego kategorii gramatycznych» …

    Słownik języka polskiego

  • 18amorficzny — «odznaczający się nie uporządkowaną budową; bezpostaciowy» ∆ jęz. Języki amorficzne «języki, których cechą charakterystyczną jest słabo rozwinięty system afiksów, czyli morfemów gramatycznych» ∆ chem. fiz. Ciało amorficzne «ciało pozbawione… …

    Słownik języka polskiego

  • 19analityczny — «odnoszący się do analizy; stosujący, przeprowadzający analizę; skłonny do analizy, analizujący» Metoda analityczna. Studium analityczne. Analityczny umysł. ∆ chem. Chemia analityczna «dział chemii zajmujący się metodami określania chemicznego… …

    Słownik języka polskiego

  • 20inkorporacyjny — przym. od inkorporacja a) w zn. 1 i 2: Akt inkorporacyjny. b) w zn. 3: ∆ jęz. Języki inkorporacyjne «języki (np. Indian północnoamerykańskich), których jedną z cech charakterystycznych jest inkorporacja» …

    Słownik języka polskiego