irus
1irus — irus·ka; …
2Irús — Escudo …
3Irus — Irus, Bettler in Homers Odyssee: sprichwörtlich geworden: arm wie I. (Irus et est subito qui modo Croesus erat) …
4IRUS — mendicus Ithacensis, assecla procorum Penelopes, vero nomine Arnaeus dictus. Quem Ulysses domum revertens, pugno interfecit. Hom Odyss. 18. Huius paupertasabiit in proverbium, secundum illud Ovid. Trist. l. 3. Eleg. 7. v. 42. Irus et est subito… …
5irus — irùs, iri̇̀ bdv. Irùs gruñtas …
6irus — obs. variant of irous …
7Irus — Île Irus Île Irus Vue de l île Irus. Géographie Pays …
8Irus — In Greek mythology, Irus was one of several figures:#Irus (also Iros) was a nickname given to Arnaeus the beggar, due to his willingness to run messages for the suitors (see also Iris, the divine rainbow messenger). He was a beggar in Ithaca who… …
9Irus, S. — S. Irus, Ep. M. (14. Febr.). S. im II. Bande S. Erus1. (II. 741.) …
10irus — irùs, ì adj. (4) 1. greit yrantis, birus, gurus, trupus: Irùs audeklas, t. y. greitai irsta J. Irì žemė, kuri griūna kasant J. Irì duona BŽ477. Irì sveikata BŽ495. Viesulas užpuolė ir purto, drasko paukščio gūžtą irią rš. Lubos buvo irios… …